Ni
aurten hasi naiz eskola batean lanean, beraz hezkuntza formalean dihardut, bost
urteko ikasleen tutorea naiz. Hau da, hezkuntza formalean aritzen naiz. Lan
egiten dudan eskola, kristau eskola bat da, San Ignacio de Loyola Ikastetxea.
Eskolaren helburuen artean honako daude ikasleak errealitatearekin kontziente
egitea, errealitate hori ulertzeko gai izatea. Horrez gain empatiatik abiatuta
modu errukiorrean jendeari hurbiltzea, modu honetaz gizartearekin konpromiso
bat hartuz. Eta guzti hau lortzeko, sormena ezinbesteko dela uste dute. Eta
bizikidetza planean zentraturik hauek izango lirateke helburuak:
- Ikastetxean bizikidetza eta giro positiboa lortzea guztion ardura eta erantzukizuna dela aitortzea, edonon eta edonoiz.
- Bizikidetza hobetuz eta hezkuntza-giro egokian arituz, irakasteko eta ikasteko lanak erraztu egiten direla konturatzea.
- Ikasleei beren buruari, ezaugarriei, aukerei eta mugei buruzko irudi zuzena izatean laguntzea, euren jarduera (ikastetxekoa, aisialdikoa, harreman afektiboetakoa, eta abar) modu orekatuan bideratzeko eta beren ongizatea bultzatzeko.
- Ikastetxearen, familiaren eta beste erakunde batzuen arteko lankidetza sustatzea, konfiantzazko eta errespetuzko giroan.
- Arazoak prebenitzea, jarrera desegokiak hautemateko eta ekiditeko estrategiak landuz.
- Gatazkarik sortuz gero, bitartekari gisa jardutea, indarrean dagoen araudiarekin bat etorriz.
Eskola
honetan Hezkidetza-taldereik ez dago, ez da gai honetan hezitzaileak gidatzen
duen erreferentziazko pertsona edo talderik. Hala ere, bizikidetzaren alde lan
egiten dute; hala ere, hezkidetzaren aldetik askoz ere aberasgarriagoa izango
litzateke gaiaren lanketa egokia emateko. Izan ere pertsona horrek, legeak
kontuan hartzeaz gain, irakasleak beraien hezkuntza praktikan gidatuko
lituzkete modu hezkideago batean aritzeko, bizikidetza hori bermatzeko, azken
finean.
Indarrean
dagoen legediaren inguruan, nahikoak direla uste dut. Arazoa horiek betetzen ez
direnean dago. Maiz legeak egon arren, ezjakintasuna dela eta; garrantzi gutxi
ematen diogulako edota ohiturak (besteen artean) direla eta ez ditugu horiek
behar bezala praktikan jartzen. Legeak praktikan ez jartzeko arrazoirik
nagusiena ezjakintasuna dela uste dut. Jendea ez dago nahiko kontzientziatuta
gai honen garrantziaz; askotan gure jarrerak, hitz egiteko moduak eta abar
ohiturei atxikitu edota garrantzia kentzen dizkiegu. Horrekin lortzen dugun
gauza bakarra emakumearen irudiaren kontrako mezuak ingurukoei bidaltzea da,
izan ere, gure gorputz hizkuntza, gure hitzak, … zuzenean bereganatzen dituzte
gure txiki edo nerabeek eta gizartea aldatzeko oztopoak bihurtzen ditugu
ohitura ezegoki horiek.
Hori ez gertatzeko, interesgarria izango litzateke
hezkidetzaren inguruan ikastaroak antolatzea eta irakasle edo hezitzaile
izateko ikastaroa egitea beharrezkoa izatea. Beraz, lege modura idatzita ager
liteke: “irakasle oro, irakasle izateko titulua izateaz gain, derrigorrezkoa
izango da, hezkidetzaren inguruko ikastaro bat egitea (30 ordu)”. Bertan
oinarrizko ezagutzak eta baliabideak eman daitezke hezitzaileak kontzienteago
izateko eta hezkuntza praktika hezitzaileagoak egiteko.
Legediak
sortzea izugarrizko pauso handia den arren, askotan legedi horiek ez dira
praktikan jartzen, beraz lege horrek agindutakoa ez da ziurtasunez bermatzen.
Hori dela eskoletatik irakasleei oinarrizko formakuntza hori egitea eskatzen
baldin badiete, errazagoa izango litzateke gaur egungo legedi horiek praktikan
jartzea eta hezkidetza bermatzea. Azken finean hezitzaileok hobe jakingo
genuelako zer, nola eta noiz egin, esan, mugitu, …
honen inguruan sortutako infografia bat ere sortu dut. espero gustatzea
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina