Gure Euskal Hezkuntza Sisteman, Euskal Eskola Publikoaren legetik aurrera,
azken 22 urte hauetan araudi batzuk garatu dira eta errealitatean hainbat
aurrerapauso eman dira baina oso urruti gaude oraindik Giza Eskubideen
Adierazpen Unibertsalean agertzen den berdintasun helburu horretatik.
Nazio Batuen Giza Eskubideen Adierazpen Unibertsalean agertzen den helburu
bat pertsona guztien legezko berdintasun soziala lortzea da, bere generoa zein
den erreparatu gabe. Hots, genero berdintasunaren izenean gizonek zein
emakumeek onura berak jaso behar dituztela ete errespetu berarekin tratatuak
izan behar direla. Genero arrazoiagatik ez diskriminatua izatea nazioarteko
zuzenbide orokorrak jasotzen duen beharra da, beraz, nazio guztiei eragiten
dien legea, baina beste hainbat eskubide bezala, oraindik paperan gordeta
gelditzen da, errealitatera hurbildu besterik egin ez dena.
Hamar urte direla argitaratutako Emakume eta Gizonen arteko
Berdintasunerako Legeak zehatz azpimarratzen du material didaktikoak gorde behar
duen begirada hezkidetzaileari jarraituz debekatuta gelditzen dela duintasun
gehiago adieraztea sexu bateko pertsonei bestekoei baino, baita ere emakumeenganako
indarkeria justifikatzea edo garrantzia kentzea. Emakumeen eta gizonen arteko
berdintasuna lortze aldeko begiradarekin jarraituz, Lege honetan aipatzen da baita
ere aniztasun familiarra eta afektibo sexuala normaltasunez eta beste aukera
bat bezala azaltzearen garrantzia.
Gaurkotuen legedian, Heziberri 2020 izenarekin ezagutzen duguna,
hizkuntzari egiten zaio erreferentzia zuzena, ez dela modu sexistan erabili
behar aipatuz, ezta estereotipatutako irudiak ere. Aldi berean, irakasleen
prestakuntza beharra gelditzen da agerian, beraien eguneroko jardunean
hezkidetza eta genero indarkeriaren prebentziorako lana egiteari begira, zein
curriculumaren transformazioari dagozkion estrategiak garatzearen alde
Hau guztia errealitatea bihurtzeko nahian ildo estrategiko
garrantzitsuena Hezkuntza eta Genero Indarkeriaren Prebentzioa Lantzeko Gida agertzen
da, helburu honetan ederki laburbiltzen dena: “genero-indarkeria eta sexismoa
sorburu duten indarkeria mota guztiak prebenitzeko, garaiz detektatzeko eta
horiei erantzun eraginkorra emateko mekanismoak abian jartzea”.
Paperan idatzita gelditzen dena, nahiz eta eragile
politiko guztien adostasuna jaso, ez du ezertarako balio ez badira legeak
bideratzeko neurriak hartzen, baliabideak ipintzen eta pertsonen konpromisoa
lortzen. Eta ikastetxeetan zeregin handia dugula bide honetan iruditzen zait,
alde batetik curriculum ofiziala aldatuz, bertan leku garrantzitsua emanez
emakumeen izenei, baina hori bezain garrantzitsua curriculum ezkutuan hedatzen
dena iruditzen zait, hau da, egunerokotasunean erakusten ditugun jarrerak,
hizkerak, jokabideak zaintzean. Aspaldiko esaerak dion bezala, irakasleak
gehiago erakusten duelako eredua izate horretatik esaten duen edo proposatzen
dituen jarduera guztietatik baino.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina