Gaiez pixka bat aldatuz Etxeko tratu txarrak eta sexu indarkeria jasaten dituzten emakumeei harrera hobea egiteko erakundeen arteko II. Akordioak (2009 otsailaren 3a), “Akordio honek adierazten du egiaztatzen bada edo susmo sendorik badago EAEko heziketa zentroetako neska-ikasleren bat tratu txarrak edo sexu indarkeria jaso edo jasotzen ari dela, berdin dio mutil-ikasleren batek eraginda edo langile, senide edo ikastetxeko langile ez den beste pertsona batek, baita ikasle baten amak etxean tratu txarrak jasaten ari dela edo bere aurka sexu indarkeria erabiltzen dutela, kasu bakoitzari dagozkion neurriak martxan jartzeko premia dagoela. Kasu guztietan biktimei edo hala dagokionean, horien familiei informazioa emango zaie biktima diren aldetik hezkuntzaren esparruan jasotzeko eskubidea duten zerbitzu eta prestazioei buruz.” Guztiz ados nago hemen esandakoarekin baina kezka handiak ere sortzen dizkit, nola bete hori? Duela 4urte Bartzelonan egon nintzen bertako eskola batean praktikak egiten. 4urteko gelako haur baten kasua oso zaila zen, besteak beste psikologoak esan zuen haurrak sexu abusuak jasan zituela. Gizarte hezitzaileak eta medikuak sartu ziren tartean, umearen aitak izugarrizko haserrealdiak eta mehatxuak egin zizkien irakasleei. Oso egoera bortitzak dira eta gehienetan ez dugu ziur jakingo gure ustea edo errealitatea den, oso egoera gogorrak izan ziren. Haurren tratu txarrei buruzko bideo oso interesgarri bat (http://www.ccma.cat/tv3/alacarta/programa/Infancia-en-rischttp:/video/3385990/) Gure burua onartzen ez badugu, nola onartuko ditugu besteak? Hau da sortzen zaidan beste kezka handi bat. Irakasleek erakutsi edo bidean lagundu behar diegu behintzat haurrei beraien buruak onartu eta maitatzen. Ez nago oso ziur ordea irakasleok gure buruak diren bezalakoak onartu eta maitatzen ditugun, egia da ikasleekin batera guk geuk ere ikasten dugula, baina gutxienez kontziente izan beharko dugu. Teorian edukitzea beharrezkoa, baina nola beteko dira? Paper gainean edukitzeak zilegitasun eta onarpena ematen duela garbi dago, irakasle hezkidetzaile gisa legeen babesa izateak lasaitasuna eta indarra ematen du. Ez da hain erraza ordea paperean jarrita dagoena egunerokotasunera eta errealitatera eramatea, hori betetzen dela ziurtatzea oraindik eta zailagoa dela iruditzen zait gainera. Estereotipoei buruzko bideo bat jaso nuen gainera aurreko astean, haurrekin egindako esperimentu bat da, oso interesgarri eta adierazgarria. Edozein irakaslek egiteko moduko esperimentua dela iruditu zait gainera, edozein lanbiderekin egin daitekeelako. Bideoa https://www.youtube.com/watch?v=bb-pdI5tcwc Bukatzeko lehengo urteko ikaslearen post hau aukeratu dut, oso interesgarria iruditu zait eta asko gustatu zait bertan agertzen den irudia gainera. http://hezkeh0506.blogspot.com.es/2016/11/legediaz-hausnartzen-hezkidetzan.html
2017/11/27
TEORIATIK PRAKTIKARA BIDE LUZEA
Marko legalari erreparatuz lege eta neurri teoriko asko garatu direla ikus daiteke, “eskola mistotik eskola hezkidetzailera joateko bidean aurrera egiteko eta indarkeria sexistaren prebentzioa sustatzeko asmoz”, hartutako erabakiak paper gainean jarrita dauden arren hori praktikara eta eskoletako eguneroko bizitzara eramatea erronka handia eta nahiko zaila dela iruditzen zait.
Askotan aipatu izan dugu baian irakasleen formakuntza guztiz oinarrizkoa eta beharrezkoa da paperean dagoena errealitatera eraman ahal izateko. Pixkanaka legeak aldatzen ari dira, eskola materialak ere gutxinaka baina aldaketak ematen dituzte, ipuinek ere badute zer esana… Askotan irakaslearen jarrera, aurreiritzi eta hizkuntzak oraindik ere hezkidetzaren ikuspegitik gabezia asko ditu. Adibide bat jarri nahiko nuke LH2ko bi haur zaintzen ditut eta aurreko astean antzerki bat egin behar dutela esanez atera ziren ikastolatik. Oso pozik zeuden, neskak printzesa izan behar duelako eta mutilak printzea, neska printzesa herritar batekin ezkonduko da eta ez printzearekin, eta amairen ezkondu eta gero besarkada bat eman behar dute. Hori da niri esplikatu zidatena gutxi gora behera, nire garaian horrelako antzerkiak egitea ulertuko nuke baina gaur egun oraindik printze urdina eta ezkontzen antzerkiekin bueltaka ibiltzea nahiko larria iruditu zait.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina