GUZTIONA, GUZTIONTZAT

    Hiriak edo herriak guztientzat direla pentsa dezakegun arren, aste honetako gaiean,  errepresentazioa eta denboraren erabileraren inguruan ikusi eta ikasitakoa hausnartzerakoan hori benetan ez dela egia konturatu naiz. Zaida Muxí arkitektoak dioen moduan, hiriak badute generoa (nahiz ez garen horretaz konturatzen) eta ez da femeninoa izaten.

    Gaiari bueltak ematerakoan, konturatu naiz zenbatetan lanetik etxera itzultzerakoan eta ilundu badu, nire buruan mapa ezberdinak egiten ditudan zenbait gune zuzenean baztertuz. Beldurra ez pasatzearren, etxerako bide zuzena egin beharrean bidaia luzeagoa eginez askotan gainera. Honek sekulako amorrua sentituarazi dit. Zergatik ibili behar gara beldurrez gure hirian? 

      Honen oinarrian dagoen funtsezko arazoa honakoa da: gure hiri zein herritako arkitekturak ez du genero-ikuspegirik. Blanca Valdiviaren hitzaldian problematika hau jorratu eta proposamenak plazaratzen ditu, etorkizuneko hiriek ikuspuntu feminista izan dezaten.

    Arazoa konpontzeko edo gutxienez murrizteko saiakerak egin dira gurean. Adibidez, Irungo Bilgune Feministak, hiriko puntu beltzen mapa prestatu zuen duela urte batzuk, auzo ezberdinetako auzo-elkarteekin elkarrekintzan. Bertan bizi diren emakumeei elkarrizketak eginez, beldurra sortu edota zailtasunak dituzten puntu ezberdinak markatu zituzten Irungo mapan. Honako linkean Ainara Lopezek puntu beltzen mapa zer den, egindako lana eta zergatia eta hauek konpontzeko bideak azaltzen ditu oso modu errazean. Geroztik, udaletxearekin elkarrekintzan ibili dira hiriaren diseinuan genero perspektiba txertatu nahiean. Lana egiten ari bada ere, oraindik asko dago egiteko, horregatik...

Azkenik, aurreko edizioetako Diseinu berriak aldaketarako Espazioaz jabetu, hura eraldatzeko posta gomendatu nahiko nuke, Nereak dioen moduan “hiriaren antolaketaren inguruan ez da normalean genero-ikuspegiarekin pentsatzen” eta hori aldatzea ezinbestekoa da.