Plazer bat izan da espazio hau hezkidetzarekiko interesa duten beste hainbat kiderekin partekatzeaz gain, erritmo, pauta edota doktrina zehatzik gabe burututako hausnarketa anitzei denbora eskaintzea.
Azken sarrera hau, ene lagun min batek bere garaian idatzitako olerkitxo bat partekatzeko aprobetxatu nahi nuen, zeinak hitz gutxi batzuen bidez, mila korapilo sortzen zein askatzen dizkidan irakurtzen dudan bakoitzean.
Ez erritmodun, ez pautadun, ez doktrinadun, ez etapadun, zerbait hori, askea.
Konpromezua deseraikitzea erabaki duten hainbat izakiren arteko trukea...
Izan ere, barnetik datorkigu zain bero eta esploratzailea....
Beraz, zergatik aintzat hartu hau eternoa izan behar denaren ustea?
Nik pertsonalki nahiago dut une honetas haratago ez begiratzea
Gaur asetu dezagun hortaz, elkarrekiko daukagun gosea,
Ahaztu gabe gugandik haratago mundu bat badagoela.
Ezin nezake imagina ene desioei uko eginez eternuki zuri begira egotea
Itogarria baitzait pertsonak jabetza bihurtzeko gizakiak daukan grin amaigabea.
Besterik gabe nahiko nuke gure artekoa librea dela aldarrikatzxea,
Eta nahi dugunean hasi eta nahi dugunean amaitzen den harreman sano, errespetuzko zein
konfidantzazko baten gestionamenduan trebeak garela demostratzea.
G.A.
Bidean egingo dugu topo!
