2020/03/14

Txikitatik, tratu onak.





Gomendatzen dizuedan posta hauxe da. Post "oso osoa" bat da, gure errealitatean benetan erabilgarriak eta aplikagarriak diren baliabide askorekin. Egilearen iritziak oso egokiak eta erabilgarriak iruditzen zaizkit.

Imagen
Umorezko bineta honek asko hausnartu arazi dit tratu onari buruz, eta, ondorioz, tratu txarrari buruz ere bai. Ama gisa eta hezitzaile gisa ere gogoeta asko sortu zaizkit. Nola hezten ditugu txikienak tratu onean? Zer eredu eskaintzen dizkiegu imitazioz ikas dezaten?
Ezin gara perfektuak izan, argi eta garbi; ezta des-ikasi behar ditugun urte eta urte txarren kargetatik libratu ere. Baina aukera, esperientzia eta aukera gehiago eskain diezaiekegu. Berdintasunezko ereduak eskain diezazkiegu, jostailu eta joko ez hain sexistak eskain diezazkiegu. Gatazkak elkarrizketaren bidez konpontzeko moduak eskain diezazkiegu, eta gatazka hori pertsona hobeak izateko aukera gisa ikus dezakegu.
Beren emozioak adierazteko modu desberdinak ere eskain diezazkiekegu, osasuntsuagoak, askeagoak.
Baina hasieran aipatzen nuen, eredu gara, gustatu ala ez gustatu. Begiratu eta errepikatu egiten digute. Beraz, gure erantzukizuna oso handia da, eta ezin dugu saihestu. Ausartak eta arduratsuak izan behar dugu.

Granadako Hezkuntzako Lurralde Ordezkaritzak, Bizikidetza eta Berdintasuneko Aholkularitza Kabinetearen bidez, Granadako probintziako Orientazio Talde Teknikoaren Tutoretza eta Bizikidetza Arloarekin koordinatuta, "! Toc, Toc buenas tratos!" Kanpainarekin bat egiteko gonbita egiten die. Kanpaina horren bidez, genero-indarkeria prebenitzen lagundu nahi da, ikasleen artean askatasunetik, errespetutik, konfiantzatik eta berdintasunetik eraikitako harreman osasuntsuak sustatuz. Kanpaina hau inspiratuta dago eta Hezkuntza Sailak argitaratu berri duen "tratu Onaren eta genero-indarkeriaren prebentzioaren gida" izeneko argitalpenari zabalkundea eman nahi dio. Hezkuntza-arloan jarduteko protokoloa.

Beste aldetik, Intered-eko dokumentala daukagu, 20 minutukoa, zaintzen pedagogiaren inguruan, oso polita benetan!!!

Zainketen pedagogia bizitza hezkuntzaren esparru guztietan erdigunean jartzeko ideiaren ingurukoa da, gizakia ere interdependentea dela eta mendeko oihartzuna duela ulertuta. Paradigma horren bidez, honako balio eta gaitasun hauei ematen zaie zentralitatea: zaintza, elkartasuna, enpatia, autonomia, autoestimua, harreman afektiboak, ahalduntzea, komunitatea, parte-hartzea eta abar. Gainera, balio horrek balioa ematen dio emakumeek bizitza mantentzeko historikoki egin duten lanari.


Zein adibide ederra!!!


IDAZLEA: iruzkinik ez:
ETIKETAK ,

Tratu onak tantak bezalakoak dira, denak beharrezkoak



Tratu onak tantak bezalakoak dira, denak beharrekoak. Zer esan adierazi nahi dut horrekin eta zergatik irudi hau? 
Ura multzo gisa definitzen dugun arren, jakin badakigu ur tantez osotua dela. Antzera begira daiteke hezkidetza  kontua, eta ere berean  tratu onak  adierazterakoan. 
Ondo sentitzea ez da bakarrik norberaren kontua, besteen kontua ere bada; sentimendu bakoitzak eta momentu bakoitzak koloreak ditu, antzekoak izan daitezke baina ez berdinak. 
Euskarria autoestima da, hortik bertebratuko baitira gora doazen ur tantak; bestalde, pertsonak jasotako ur tantek bertebratuko du haren autoestimua.

 Ikasleekin zer landu?
  • Ni Ogros ni Princesas proposamena asko gustatu zait DBHko ikasleekin lantzeko.  Hezkuntzan lan egiten dugunok badakizu gai honen ahulezia edo eza handia dela, eta behar daba are gehiago bigarren hezkuntzan. 



  • Horrez gainera, adibidez DBH4. eta batxilergoan bideo hau ikusteko eta komentatzeko jarduera proposatuko nuke: BBVA-n antolatutako hezkidetzaren inguruko programako elkarrizketa.
 
https://www.youtube.com/watch?v=PYp582OObNM



Aurreko edizioetatik Patricia Oregik egindakoa aukeratu dut KALITATEZKO HARREMAN POSITIBOAK SUSTATUZ (2018/03/20) http://hezkeh0506.blogspot.com/2018/03/kalitatezko-harreman-positiboak-sustatuz.html. Estilo desberdina erabili arren biok abiatu gara gune beretik, norberak bere buruarekiko duen sentimendu.  Hortik abiatuz uste dut norberaren izatea baloratzea dela lehengo ikasgaia bai eskolan zein familian eta gizartean. Suposatu dezagun eraikuntza bat egin nahi dugula, behar bada badakigu nolako itxura izan behar duen, baina ez dugu erreparatu itxura hori aurreikustea ez dela nahikoa, ahula izan daitekeelako, agian behar dugun guztia ez duelako izango,... ez dugu pentsatzen eraikuntza horren zutabeak zeintzuk izan behar diren, nola egon behar diren ezarrita, zer lur edo harrokarekin bat egin behar duten...
Orain dela hilabete ikastetxe batean egon nintzen, bertan erronka argi zuten pertsonaren ongizatea zen.

Patriciak egin duen bezalaxe neuk goian aipatutako proposamenarekin batera beste hauek ere aipatuko nituzke:

IDAZLEA: iruzkinik ez:
ETIKETAK ,

2020/03/13

Tratu onei buruz hausnartzen.


Aurreko edizioetako Yomara Fanoren sarrera aukeratu dut, izan ere, aste horretako Tratu Onak lantzeko baliabideak biltzeko ahalegin handia egin zuen. Nik azpimarratuko ditut bideo bildumak gaika sailkatuta: harremanak, elkarbizitza positiboa eta kalitatezko hezkuntza-komunitateetan, tratu onak ongizatearen oinarria, maitasunezko tratu onak eta erantzukidetasuna eta elkar ardura.

 


Aste honetako ikasleekin lantzeko ekintza artikulu bati buruzko eztabaida bat antolatzea izango da. Testu horretan idazleak, umorez josita, kolokan jartzen du zer den “caballero” izatea. Ikasleek, irakurri eta gero, artikuluaren argudioekin bere adostasuna azaldu beharko lukete.


Ni se te ocurra ser un caballero conmigo[1]
Alicia Pérez Muñoz
Provenimos histórica y socialmente de una estructura patriarcal, machista. De una época en la que las mujeres pedían permiso. Años en los que la violencia de género todavía no se había inventado. Momentos en los que los maridos podían abofetear a sus mujeres. Sus mujeres no en términos de marido y mujer. Sus mujeres en términos de posesión. SUS mujeres. Ese legado ha dejado un rastro de costumbres consideradas hoy en día como educación y buen trato a las mujeres que son, en realidad, micromachismos y una mala actitud hacia el género femenino.
Quizás cuando los hombres nos invitan a cenar o a una cerveza porque son unos caballeros no se paran a pensar que es una costumbre que seguramente provenga de aquellos años en los que las mujeres ni si quiera podían tener su propio dinero.
Bien está ser invitada al cine o a una copa (no nos engañemos, a nadie le amarga un dulce de vez en cuando). Pero no me invites por ser un caballero. No me abras la puerta por ser un hombre. Y no me lleves a casa porque soy una señorita.
Invítame a cenar porque te apetece, porque quieres tener un detalle. Pero sé consciente de que tengo mi propio dinero. No tienes que invitarme, ni yo tengo que aceptarlo. No me invites a mí. Invítanos a los dos. Invítame porque también invitarías a tu amigo a unas cañas o tu padre a un café. Si no, no lo hagas.
No me abras la puerta por ser un caballero. Afortunadamente tengo brazos. Ábreme la puerta porque a todos nos gusta un gesto de amabilidad a primera hora de la mañana. Ábreme la puerta porque también se la vas a abrir al chaval que va a tu lado y no conoces de nada o a esa chica de tu clase, a la que no pretendes ligarte. Si no, no lo hagas.
Llévame a casa porque en el trayecto pasarás un rato más conmigo. Llévame a casa por ser agradable y ahorrarme cuarenta minutos de metro. Llévame porque llevarías a tu madre al cine con sus amigas y porque llevarías a tu amiga a su casa después de quedar sabiendo que no te la vas a tirar. Si no, no lo hagas.
Sé amable conmigo, sé cariñoso, generoso, ten detalles, sorpréndeme. Te daré tanto como reciba, y lo mismo espero de ti: que me des lo que recibas de mí. Sé agradable, simpático, hazme reír, y, sí, joder, invítame a una caña.
Pero ni se te ocurra ser un caballero conmigo.

Jakin badakigu oraindik erronka ugari daudela, besteak beste, maitasun erromatikoaren ingurukoak, tratu onak eskoletan txertatzeko baliabide erakargarriak ekoiztea, elkarbizitza positiboa lantzeko ibilbide eredugarriak konpartitzea, emozioak kontuan hartzeko planteamenduak bermatzea… Nik aste honetako lana bukatzeko Coeducación: dos sexos en un solo mundo[2] materialean aurkitu dudan hausnarketa plazaratu nahiko nuke:

Berezitasunaren erreferente izatea

“Irakasle bakoitza feminitatearen edo maskulinitatearen erreferentea dela ikasleentzat. Ondo dakigunez, esaten dugunarekin edo esateari uzten diogunarekin ez ezik, mugitzen garen moduarekin eta mugitzen ez garen moduarekin ere irakasten dugu, batzuei eta besteei begiratzeko moduarekin, sentimenduak adierazteko moduarekin, gure gustu eta nahiekin, gure janzkerarekin. Ikasleek beren irakasleen izaeran aberastasuna eta aniztasuna hautematen badute, errazagoa izango zaie onartzea haur izateko modu desberdinak erakuts ditzaketela.
Singularra izaten ausartzeak, askotariko izaerak erakusteak, talka egin dezake indar handiz dabilen ideia horrekin, irakasle-talde osoak irizpide berberak izan behar dituela eta bizitzari eta harremanei buruzko nozio berberak transmititu behar dituela esaten baitu, ikasleek nolabaiteko koherentzia hauteman dezaten.
Nahiz eta egia izan irakasle guztiak ados egon behar direla indarkeriazko eta diskriminaziozko portaerak edo planteamenduak onartezinak direla eskola-esparru baten barruan, egia da, halaber, bizitza ulertzeko modu desberdinak, irakasle bakoitzak egiten dituen ñabardurak eta galderak, harremanak izateko modu desberdinak eta bakoitzak gai batean edo bestean jartzen dituen azentuak aberastasun bat direla ikasleentzat, eta, gainera, ez dela beharrezkoa ulertzea. Eredu lehenetsi batera tolestea, munduan moldatzeko edo.”

[2] INTEF COEDUCACIÓN: DOS SEXOS EN UN MUNDO en http://formacion.intef.es/mod/resource/view.php?id=41196

 


 
IDAZLEA: iruzkinik ez:
ETIKETAK ,
Harpidetu honetara: Mezuak (Atom)