Aurreko edizioetako
post-etatik honako hau aukeratu dut aste honetako gaia ondo laburbiltzen
duelako: http://hezkeh0506.blogspot.com.es/2015/12/gure-esku-dago-paradigma-aldaketa.html. Bestalde, emakume aitzindari bat proposatzean emakume zientzialari bat
aukeratu duelako: Aitziber Eizaguirre, Tumaker enpresako diseinatzaile industriala. Emakume, gazte,
zientzialaria eta ekintzailea, Oiartzungoa. Oso gaztea bezain ekintzailea.
Nik ezagutu dudan
erreferentziazko emakumeen artean Txaro Arteaga aipatuko nuke, alde batetik,
zenbait hitzalditan bere hitza entzuteko aukera izan dudalako, eta beste alde
batetik, EMAKUNDEren biotza zein motorra izan delako. Hona hemen Txaroren
aipamen bat[1]: Txaro Arteaga, 1944an jaiotako kazetari Donostiarra da. Bere bizitzaren
parte nagusienetako batean Herri Irratian pasa duen arren, betidanik lotua izan
da talde feministekin. Frankismo garian, ELA sindikatuan eta Mugimendu
feministan ibili zen klandestinitatean.
1988an, Eusko Legebiltzarrean Emakumeen Euskal
Institutua sortzeko Legea onartu zen, eta bertatik Emakunde sortu zen. Txaro
Arteaga, Emakundeko lehen Zuzendari Orokorra izan zen. 1988tik 1999ra
bitartean, kargu horretan jardungo zuen, 2005era arte Zuzendaritzan ibiliko
zelarik. Martxoaren 8an Emakumearen Nazioarteko Egunaren aldeko kanpainak egin
izan dituzte, berdintasunaren alde jarduten duten pertsona eta agenteak saritu
nahian 1990ean Emakunde sariak sortu ziren, hizkuntza sexista edota jarrera
matxisten inguruko telebistako iragarki ugari egin ziren, aukera
berdintasunaren aldeko hainbat plan aurrera eraman ziren eta beste hainbat eta
hainbat ekimen aurrera eraman ziren urte guzti horietan. Guzti horrek,
instituzioekin elkar lanean jardungo zuen Emakumeen Euskal Institutua gero eta
sendoagoa bilakatzea ekarri zuen. Gaur egungo Emakunde, aurreko hamarkadetan
egindako lan gogor horren ondorioa dela esan genezake
Zein dira zure ustez hau
guztia eremu hezitzaileetan eta jendartean lantzeko erronkak?
Aste honetako
lehendabiziko jardueran irakurri dugun Gema Lasarteren artikulura itzuli
nahiko nuke, han agertzen den ideia bat berreskuratzeko. Idazleak dio “emakume
berria hemen dela, baina gizon berria urrun dago”. Nire ustez, hori izango litzateke
erronkarik garrantzitsuenenetariko bat: gizonezkoak eraldatzea. Lasarteri
jarraituz “Ezin dugu berdintasunaz hitz egin gizona berritu ezean. Badakit
maskulinitate berriak sortzen ari direla, baina pribilegioetatik askatu eta
dena kuestionatu artean ez da berririk sortuko”.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina