Aniztasunaren mugek normalitatea definitzen dute eta normalitatearen muga estuek gero eta leku txikiagoa uzten diote aniztasunari. Zergatik ez dugu apurtzen normatiboa eta ez normatiboa binomio dikotomiko honekin? Eta zergatik ez ditugu pertsonok aske garatzeko eremuak lantzen? Sexualitatearen mugek eta gorputzei jarritako mugek, jendarte osasuntsuago bat osatzeko eman behar diren pausoei mugak jartzen dizkiete.
Gai sakona, iraultzilea, intimoa eta politikoa da aniztasun sexuala. Horregatik erronka moduan Transexualitateak liburuan kokapenean jasota dagoen aurkezpena hona ekartzen du:
....utzi genion gaiaz urruti samarretik pentsatu eta hitz egiteari, eta hasi ginen gaiaz norbere azaletik pentsatu eta hitz egiten. Feminismoak goitik behera eta behetik gora interpelatzen gaitu beti.
...Eta horrelako ariketak harikaltuz iritsi gara honaino. Galdetuz, barrurra begiratuz eta ausartuz
Gu gorputzak gara eta edozein planteamendutan hasi baino lehen gure buruari begira jarri beharko gara, gure buruari helarazi galderak, zalantzak, beldurrak... eta gero, gero ikasleekin ibiltzen hasiko gara.
Aurreko edizioetako post hau aukeratu dut, Etengabeko ibilbidean planteatzen dituen materialez gain , ideia berdinarekin hasten delako hain zuen ere, Norberak ez baditu barrurako bideak egiten zaila izango du kanporakoak egitea.
Eta zer material erabili gure ikasleekin aritzeko galderari erantzuteko, nahiz eta guztiontzat ezaguna izan hezkidetzagunean jasotako materiala estekatuko dut:
Hezkidetzagune: berdintasunezko hezkuntza afektiboa eta sexuala
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina