Garazi Jimenez naiz, Gaztelania eta literaturako irakaslea zentru txiki batean, baina handia historioetan.
Hemen egotearen arrazoia alde batetik gaiarekiko interesa da, ikastaro honetan bere burua jada aurkeztu duen esperientziaz beteriko partaideak hezkidetzaren bidez ikasleengana heltzeko bidea erakutsi eta gero. Bestalde, gure zentruak dituen historio eta behar guztiei erantzuna eman ahal izateko beharrezkoa dugu hezkidetzan eskarmentua.
Hezkidetzarekin izan dudan harremana, esan bezala, Amaiari esker hasi zen, berak bakarrik egindako bide hori belaunaldi berriei erakutsi izan zigulako eta kurrikulumeko materia baino lehenago ikas-komunitate guztiaren arteko errespetua dagoela erakutsi ere. Ikasle bakoitzak zentrura heltzean dakarren motxilan ez daude liburuak soilik, mila bizipen daude, eta horiekin lan egiten hasten garenean haiek euren mundua zabaldu egiten digutela erakutsi zidan Amaiak.
Ez dut gezurrik esango, ikastaro birtualak baino presentzialak nahiago, baina egun dugun lan kargarekin ikastaroak modu telematikoan egiteak lana arintzen duela onartu beharra daukat, nahiz eta sakontasun maila guztiz ezberdina izan azkenean.
Kolore bat aukeratzea oso zaila egiten zait, kolore guztiak dira baliogarriak egoera baterako edo besterako guztiek sensazio ezberdinak ekartzen dituztelako haiekin: berdearen lasaitasuna, arroxaren bizia, horiaren beroa, beltzaren hausnarketa... Animaliaren kasuan ordea, familia guztiarekin migrazioak egiten dituen bat, leku berriak ezagutzeko baina maitatzen ditugunak atzean utzi gabe.
Musikaren kasuan, belaunaldi berriekin dugun distantzia punturik handienetarikoa dela uste dut. Lehen komunikazio bide artistikoa bazen, gaur egun erritmo eta letra hutsalez betetzen diren eta TikToken agertzen diren 10 segunduko melodiak dira gehienak, beraz bide honetatik ikaslegoarengana heltzea geroz eta zailagoa iruditzen zait. Zorionez, betirako geldituko zaizkigu Creedence Clearwater Revival bezalako taldeek egindako kanta inmortalak adibidez.
Azkenik, ikastaroarekiko dudan itxaropena besteengandik ikastea dela esango nuke, nire motxilan bizipen berriak eramateko.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina