Atal honetako irakurgaia Maria José Urruzolaren
Orientaciones para la coeducación testuarekin bukatzen da. Ez dut topatu testu
hori noizkoa den, baina askotan ikusi dudala eta Maria José Urruzola hil
zenetik urte batzu pasa direla kontuan hartuta, ez da gaur-gaurkoa. Aditu honek,
testu horretan, diagnosi eta plan baten beharra adierazten du eta hain zuzen
ere “Hezkuntza-sisteman Hezkidetza eta genero-indarkeriaren prebentzioa
lantzeko gida plana” 2013koa da, 2016rainoko indarrarekin. Zertara noan
honekin? Ba beharra aspalditik definituta zegoela, erronka eta formula edo
metodologiaren bat ere bai, eta marko legala oraindik ere definitu gabe
dagoela, izan ere, dagoena gida-plan bat delako.
Legeak bai, bermatu, bultzatu, helburuak lortzeko modu
aktiboaz eta beste hainbat moduetaz hitzegiten dute. Baina beharra ez da
legalki zehazten eta borondatezkoa da gehiegitan. Argi daude Berdintasun
Legearen printzipio orokorrak herri-aginteen jarduerari dagokionez; testuan
bertan agertzen dira: tratu berdina; aukera-berdintasuna;
dibertsitatea eta ezberdintasuna errespetatzea; genero-ikuspegiaren
integrazioa; ekintza positiboa; sexuaren araberako rolak eta estereotipoak
desagerraraztea, eta koordinazioa eta lankidetza. Atal esanguratsu
azpimarratzekotan, hori aukeratuko nuke, biltzen duen guztiagatik. Horiek lortzeko bidean gertuago gaudenik ezingo nuke ukatu. Izan ere hainbat egitura garatu dira, berdintasun politikek aurrekontuetan
eragina dute eta agenda politikoan beti dago gai hauen presentzia. Orain,
horrelako egitura legala izanda, zein puntutaraino iritsi gara eta noiz egin
beharko genuke beste aurrerapauso bat.
Bestaldetik, EAEko Emakumeen eta Gizonen Berdintasunerako VI
planak, berdintasun politikak garatzeko lan ildoak markatzen ditu http://www.emakunde.euskadi.eus/contenidos/informacion/politicas_vi_plan/eu_emakunde/adjuntos/VIPlan_final_eu.pdf, baina
hezkuntzan hutsunea nabari dut. Dena den, VI planaren ebaluazioa eta VII.-ren diseinua hortxe, gertu
egongo da hemen eta hainbeste aipatzen den Hezkuntza Legearen legegiltzaldia “izan
behar lukeen honetan”, hezkidetzak gero eta toki gehiago izango duela
pentsatzen dut.
Ez naiz zuzenbidean aditua baina nire jardunean Berdintasun
Legea eta Lan Arriskuen Prebentziorako Legea aurrez aurre eduki behar izan
ditut zenbaitetan. Aditua ez izateagatik ezin dut konparazio orokorrik egin,
eta gainera ez dira konparagarriak baina
kasu batean legez bete beharreko baldintza batzu agertzen dira eta hala
betetzen dira. Esate baterako pertsona bakar bat kontratupean izateak
Prebentzio Plana izatera behartzen du enpresariak. Espainiako Berdintasun
Legeak 250 pertsonetan ezartzen du Berdintasun Plana izateko beharra
enpresatan. Ez noa hemen konparazio gehiago egitera baina zuzenbidean aditu
batekin partekatuko nuke eztabaida haren iritzia jakiteko.
Egiturak ere sortu dira, baina zein puntutaraino dira
eraginkorrak egitura horiek beti ere persona eta aurrekontu eskasa badute bere
baitan? Beti ere baliabide gutxirekin lan egin behar badute? Argi dago
borondatearekin orma ugari hausten dela baina ez da nahikoa. Zalantzarik gabe bidean gauden arren.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina