Ez al da erraza pentsatzea, desberdintasunak alde batera utzi baino, hauek kontuan hartu behar direla berdintasuna lortu ahal izateko eskubide zein aukeretan?
Curriculum hezkidetzailea da gure helburua. Baina norena? Jakin badakigu sistema honen partaide guztiek ez dutela hori nahi, beraz, zelan lortu ahalko dugu batzuek?
Izan ere, sistema kapitalista patriarkala gure desberdinasunez elikatzen da; desberdintasuna beharrezkoa da sistema mantendu ahal izateko. Estereotipoek ondo egiten diote sistemari, ikasleen eta gure arteko lehia ere ondo egiten dio sistemari, borroka ondo egiten dio... Nola egin posible sistema baten barruan sistemak berak nahi ez duen zerbait?
Gure erronka momentu honetan, nire ustez, gure igualen arteko eztabaida sortzea da; lankide, lagun, senide... gizartea sortzen dugunen artean eztabaida mantendu behar da gero eta gehiago izateko honen alde borrokatzen dugunok. Gehiengo oso potentea garenean, lortu ahal izango dugu hezkidetza benetan txertazea.
Pasa den sarrera hau aukeratu dut oraingoan. Bertan kideak material hezkidetzailea partekatzeko ideia proposatzen du, eta horretan ari gara asko egia esan. Gainera, amorru handia ematen didan gaia ere aipatzen du: oraindik sexuaren arabera ikasleak sailakatzen dituzten ikastetxean mantentzen dira gure komunitatean, guztion diruarekin.
Benetan sinesten duzue hori baimentzen duen sistemak, hezkidetza txertatzeko intentsiorik duela?
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina