ENTZUTEA PARTE HARTZEA AL DA?

 

Parte hartzea hitza hartzea da; iritzia plazaratzea eta espazio publikoa okupatzea. Aniztasuna errespetatzen ikastea da eta izaera ezberdinak kontuan hartzea. Publikoki eragitea da parte hartzea eta ikasgela batean hausnarketa propioak partekatzea. Eta, entzuten jakitea eta dagokigunean isiltzea zer da? Hori parte hartzea da?

Ingurura begiratu eta emakume askorekin partekatzen dudan errealitate batekin aurkitu naiz. Zenbat aldiz aurkitu zarete ponentzia baten amaieran “galdera bat dut” esan eta euren ibilbide akademikoa azaltzen duten pertsonekin? Zenbatetan partekatu duzue fokua bereganatzen duen pertsona batekin espazio publikoa? Zenbat aldiz aspertu zarete zuen kideen istorio amaiezinez?

Aipaturiko egoera horietan gehienetan gizonezkoak izaten dira protagonista eta jada bada blog honetan entzuna izan den hitza “mansplaning”.

Testuan ikusi dugunez, Equipo Claves (1994) taldearen proposamena arabera, parte hartzeari buruz hitz egitean hiru ildo lantzen dira: Parte hartzen jakitea, parte hartu ahal izatea eta parte hartu nahi izatea. Nik planteatu nahiko nukeen galdera honakoa da: isiltzen jakitea eta bestea entzutea parte hartzen jakitea da?

Nire irakasle batek zioen, emakumez beteriko ikasgela batean, gizonen ahotsak zirela entzuten zirenak beti (60 emakume eta 10 mutil) eta horren aurrean neurriren bat hartu beharra zegoela. Berak, ez zien gizonezkoei hitz egiten uzten, hiru emakumek hitza hartu arte. Emakume bakar batek ere hitza hartu ezean, ez zuen inork hitza hartzen.

Ez dakit metodologia hau egokiena den edo fruituak izango dituen, baina tresna hezkidetzaile bezala, oso interesgarritzat jotzen dut. Uste baitut, emakumeek hitza hartzeko ahalduntzea izateaz gain, gizonek ere isiltzen eta entzuten ikasi behar dutela.

Gai honi tiraka, aurreko urteetako kideek utziriko materialen bila aritu naiz. Hala, Ainok utziriko material bat partekatu nahiko nuk: Entzute aktiboko teknikak.

Amaitzeko, orain arte bilduriko ideien letra-zopa: