Hezkidetza: sexu-genero sistema suntsitzeko bidea

.   

Itziar Zigak dioen moduan “Bi sexu, bi genero: guztioi hainbeste min egin digun determinismo dikotomikoa da”. Ez zaio Ziga idazleari arrazoirik falta. Sexu genero bereizketaren ondorioz, bereizketa hauek naturalak/biologikoak direla sinetsiarazi digute, baita hierarkikoak/osagarriak direla irakatsi ere. “Naturala” den uste hori ez da umeetan bakarrik ematen, helduek ere normaltasun osoz esaten dute sexu genero bereizketa hori “naturala” dela. Gehien kezkatzen nauena bereizketa konstrukzio kulturala dela argitzen  diozunean ez ulertzea da, atzetik erresistentzi handiak daudela iruditzen zait. 

Orokorrean hitz egitea bada ere, jendartea (gizonezkoak batez ere) nahiko “komodoa” dela iruditzen zait eta ez du bereizketa dikotomiko hierarkiko hau kuestionatu nahi, ez dira kontziente umetatik elikatzen dugun dikotomia honek sortzen duen sufrimenduaz, kasu lazgarriena biolentzia matxista izango litzake, baina badira beste hainbat sufrimendu era pertsonalago eta ezkutuan sufritzen direnak, trans, intersexual edo generoa definitu gabeko pertsonez ari naiz. Ume eta nerabe hauek eskolan jazarpen handia sufritzen dute

Gizonon kasuan, sexu-genero bereizketa honek eragin zuzena du, Coral Herrera Gómez-ek bere artikuluan “la crisis de masculinidad y “los nuevos hombres” dioen moduan “Gizonek planeta guztian, emakumeak baino gehiagotan hiltzen dute beraien burua, suizidioz eta zuhurtzia-gabekeria ekintzetan, emozioak kudeatzeko erreminta gutxiago dituztelako. Ez dakite, tristura, etsipena, gorrotoa, edo beldurrari nola aurre egin; horregatik ohikoa da gizonek, beren buruen kontra edo gainerakoen kontra, bortizkeriara jotzea.”

Sexu-genero bereizketaren ondorioz argi dago lanbide batzuk oso feminizatuak daudela, gehienetan zaintzarekin erlazionatutakoak: neure eskolan adibidez PT denak emakumezkoak dira edo momentu honetan greban dauden zahar-etxetako langileak ere ia denak emakumezkoak dira. Kontrako zentzuan ibili eta “gizonezkoen” munduan murgildu den laguna ere badut, duela 10 urte “obretako zuzendaritza” gradu ertaina atera eta momentu honetan obretan lanean dabilena. Noizean behin kuestionatu badute ere, ausarta da eta aurrera doa. 

Iazko bloga begiratzean Garazi Esnaolaren “nolakoa da zure kaxa?” ikaragarri gustatu zait, hausnarketa pertsonalaz gain hainbat baliabide eskaintzen ditu lanerako, pelikulak, ipuinak. Bertatik lortu dut nesken emotikonoen inguruko bideoa, estereotipoen inguruan adierazgarria da oso eta eskolan lantzeko baliagarria da:

Pelikula sorta  Desprincesamiento activo webgunean topatu dut, estereotipoetatik at egindako hainbat pelikula zerrendatzen ditu, eta aitzindarien artean “Pipi calzaslargas” pertsonaia dago.