Hezkuntzaren Nazioarteko Eguna izan denez, honen inguruan hainbat datu esanguratsu aurkitu ditut. Aste honetan hauek azpimarratuko ditut. Juana Hernandez-ek, Ebaluazio Zuzendaritza Nagusiko kontseilari teknikaria, desgaitasunen bat duten nesken eta emakumeen hezkuntzarako eskubideari buruzko erradiografia orokorra egin du. Zentzu horretan, azpimarratu du “hay dos tercios más de niños escolarizados que niñas” eta “existe una clara sobre representación de niños con discapacidad frente a niñas con discapacidad en las aulas, que se intensifica con el Trastorno del Espectro Autista (un 20% sobre un 4% respectivamente)”.
Eskola-curriculum
orok helburu bat du, helburu argi bat, eskolarizazio garaian gure ikasle GUZTIEI
orientazio akademikorik onena eskaintzea.
Eskolatzearen azken helburua?
Hezkuntza baten
ikuskera nagusia, pertsona berreskuratzea eta sendotzea eta haren duintasuna
errespeta dadin nahi duena. Eskubideen jabe, bere buruaren errealizazioaren
jabe eta bere bizitza pertsonal eta sozialaren jabe.
Nola lortu?
Pertsonak izaten eta gizakiak eraikitzen.
Zein helburu ditu hezkuntza ekitatibo batek?
- Nortasun pertsonalaren eta kulturalaren garapena
gizartean eta gizakien artean errespetua eta defentsa sustatzea.
- Pertsona bakoitzaren kontzientziaren garapena sustatzea.
- Bizitza sozialetan partehartze arduratsua sustatzea eta
pentsamendu kritikoa sortzea.
- Giza eskubideak babesten dituzten eta generoen arteko
ekitatea sustatzea.
Zein dira
orientazio akademiko hezkidetzailea lantzeko erronkarik?
Zalantzarik gabe, IRAKASKUNTZA-IKASKUNTZA prozesuan daude oinarriturik. Erronkak, aldi berean gakoak dira.
Egia esan, ardatz pedagogiko hezkidetzaileak, nik uste.
Hezkuntza parekidean askatasunak eta dialogoak duten garrantzia azpimarratu nahi nuke.
Hezkuntzan, curriculum-edukiek gehiegi presionatzen gaituzte, pertsona osoa
prestatzeak duen garrantziaz jabetu gabe. Haurrak izan behar dira
protagonistak.
Hezkuntzaren oinarrietako bat ASKATASUNA da. Haur guztiek dute kalitateko irakaskuntza jasotzeko eskubidea, berdintasunari dagokionez, baina, era berean, beharrezkoa da pertsona bakoitza bere nortasunaren esparruan prestatzea, guztiak desberdina bait gara. Beraz, pertsonaren hezkuntza-garapena askatasun-esparru batean egin behar da. “La libertad se aprende ejerciéndola”, Clara Campoamor.
Bost urtetik aurrera, neskek mutilek baino muga handiagoak izaten dituzte adimendunak direla uste izateko, eta, ondorioz, konfiantza galtzen hasten dira beren gaitasunetan, askatasuna galtzen.
iturria: teleline
Dakigunez,
Hezkuntza sistemak ez dira parekideak, hezkuntzaren jarduera guztietan
indarrean dirau sexu bereizkeriak. Ikastetxeetan egunerokoan ematen diren
osagai sexistak oraindik ere presente daude, ikasgaien ikuspegia guztiz
androzentrikoa izatean gaiz, edukietan emakumeak batzuetan ahaztuak izateaz
gain, etorkizuneko pertsonak egun jendarteak goraipatzen dituen balore
maskulinoetan hezituak dira.
Post hau gomendatu nahi dut aste honetan. Oso egokiak iruditu
zait Marian Morenoren “Queremos
coeducar” liburutik ateratako jarraibideak, orientazioak eta tutoretza
hezkidetzailerako gakoak.
Hobekuntza moduan hausnarketa txiki hau gehituko nioke. Gazteen hitza kontuan izan behar dugu eta nork bere irizpideak izan behar ditu berdintasuna eta pentsamendu kritikoa sustatuko duten erabakiak hartzeko.
Aste honetako mezu hezkidetzailerik? “Pentsa zure gaitasunetan, ez zure mugetan”.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina