2017/04/22

EMAKUME ERREALAK FILME ETA LIBURUETAN


Nahiz eta "agurra" idatzita izan, irakurri berri ditudan artikulu eta eleberri banakin bueltatzen naiz blog honetara.
Lucia Berlinen liburua irakurtzen hasi ondoren ezin izan nuen utzi bukatu arte. Eskerrak oporretan nengoela!
Artikuluari dagokionez,  hasierako bi paragrafo kopiatzen ditut baina osoa irakurtzea merezi duela uste dut, hemen lotura:
Ver series o películas mostrando a las mujeres tal y como somos hace que nos enamoremos de nosotras mismas, que nos sintamos de carne y hueso, y no figuras que cuelgan temerosas al otro lado del hilo telefónico

Cuando tomas conciencia feminista, ya no existe un sólo momento del día en el que puedas desconectarla para intentar disfrutar de alguien o de algo donde brillen tintes machistas. También es cierto que, personalmente, si existiera un botón que parara automáticamente la perspectiva de género, yo no lo pulsaría. No me siento mal estando incómoda con personas o situaciones machistas. Quiero estar incómoda. Quiero cabrearme. Creo que he llevado la venda demasiado tiempo.
A cuenta del feminismo, he dejado atrás libros, personas, películas, actividades y series, entre otras muchas cosas. Las he dejado felizmente atrás, debería añadir. Antes de tener conciencia feminista todo era mucho más turbio. Había situaciones y personas que me rechinaban y no sabía justificar por qué. Y cuando no puedes explicar qué es lo que sientes, te lo callas, no lo compartes, te lo guardas. Y te acaba haciendo bola. Mi vida, como la de cualquier feminista, ha ido transformándose en una experiencia mucho más liberadora gracias a que he sabido ponerle nombre, apellidos y razones a todas esas cosas y personas que nos dañaban o hacían revolvernos en la silla en mayor o medida. 






2017/04/21

Laura Freixas: "...en el momento en el que ya no existen leyes que sometan a las mujeres, la cultura ocupa el lugar de esas leyes"

Kaixo berriro:  ikusten duzuenez, astero leiho honetara irteten ohituta, ez naiz gai ezer idatzi gabe pasatzeko denbora luze.

Hemen doa beste ekarpen bat, oso interesantea nire iritziz. Ea zer iruditzen zaizuen Laura Freixas-en artikulua.

ME PARECE UNA INGRATITUD IMPERDONABLE RENEGAR DEL FEMINISMO

Eta artikulua motz gelditzen bazaizue, hemen oso liburu interesantea ere bai. Nire ustez.

Ondo izan!


2017/04/16

Hasiera guztiek amaiera dutelako ...




Dudarik gabe, esperientzia oso aberasgarria izan da. Nire inguru hurbilean, “hezkidetza” hitza erabat ezezaguna zen, eta niretzat ere bai. Ikastaroarekin, ni elikatzeaz gain, gainontzekoengan interesa piztea ere lortu dudala esango nuke. Jadanik badakite zer den eta beraiek ere beharrezko ikusten dute. Pertsona zein profesional mailan handi egin naizenaren uste ez, ziurtasun osoa daukat. Azken finean, bizitzeko, harremantzeko ikuspegi berri bateko ateak irekitzen dizkizulako hezkidetzak. 



Prozesu osoa laburbilduko duen abesti bat aukeratzekotan hasierako berarekin geratuko nintzateke: makakoren marea de gente. Izan bat egiten dut bertako bi ideiekin: aniztasunaren garrantzia, desberdina aberatsagoa dela; eta tantaz tanta itsasoak sortzen direla. Hau da, hezkidetzaren iraultza norbanakoak hasten da baina talde izaera oso handia ere badu, indarrak batuz eraldaketa handiagoak.

 


Ikastaroari lotuko zenizkiokeen 3 hitzei erreferentzia eginez, ondorengoak izango lirateke:

  • ·         Hazkuntza pertsonala

  • ·         Sentimendu gazi/gozoak: emakumeak historian zehar eta gaur egungo gizartean jasaten duen egoera dela eta. Aurrera pausu handiak egin dira eta oso pozgarria da baina oraindik asko dago egiteko.

  • ·         Bizimodu bat; behin hezkidetzaren ateak irekirik, bizia ikusteko eta jokatzeko ate berriak irekitzen dira.


Ikaskuntza. Nire buruari buruz ikasi dut, lehenik eta behin gaiarekiko nuen ezjakintasuna handia zela. Eta nola, ezjakintasun horren ondorioz, gizarteak inposaturiko jarrera eta pentsaerak itsu itsuan jarraitzen nituen nire hautu pertsonalak izango baziren lez. Hitz gutxitan, erabat baldintzaturik bizi nintzela eta oraindik ere bizi naizela.  Ikastaro kideekin izandako elkarrekintzak erabat positibotzat baloratzen ditut; izan ere, guztiok bizipen zein esperientzia ezberdinak bizi izan ditugu eta horrek elkar elikatzera eraman gaitu: informazioa partekatu, euskarri ezberdinen berri eman, positiboki baloratu esku hartzeak plazaratu … 

Zer esango zeniekete hezkidetzaren inguruan interesa duten edo piztu diezuen horiei? Dudarik gabe bertan murgiltzeko. Pertsona moduan hazteko aukera paregabea dela, gizartekide aktiboagoa izateko, parekideagoa … baina nahiz eta aktibo izan nahi ez, pertsonalki hausnartzeko eta jabetzeko ezinbestekoa dela deritzot. Nire pertsonalki, mundua beste begi batzuez ikusteko oso baliagarria egin zait. Ikusteko eta ikus nazaten.


Etorkizunera begira    egia da bai hasiera guztiek amaiera dutela, eta jadanik ikastaroari iritsi zaiola berea baina; nire iritziz, hezkidetzarena ez da hasi eta amaitzen den horietakoa. Behin bertan sarturik, aurrera joatea besterik ez dago.  Aurrera, elkarrekin indarrak batuz eta tokian tokiko esku hartzeak eginez … izan ere oraindik bide oso luzea dugu aurretik.
Hezitzaileen garrantzia ere aitortu nahiko nuke, gure jarrerak eredu bai dira aurrentzat. Hori dela eta, eskola curriculumaz (ezkutu bai agerikoa) hausnartzea funtsezkotzat jotzen dut. Eta  esan bezala indarrak batzea, eskola komunitate osoaren inplikazioa funtsezkoa izanik.

 


Plazer bat izan da, ondo izan!!!!