Ba al dakigu zer den hezkidetza?

Galdetegia sinplea izan zen, galdetu nien bakarra “zer da zuretzat hezkidetza?” izan zen eta adin zein sexu ezberdinetako pertsonei luzatu nien galdera, baita ofizio ezberdinetako pertsonei ere. Nire sorpresarako erantzun politak jaso nituen orokorrean:

“Osteopatian egiten dugun bezala, pertsona bere globaltasunean heztea, hau da, bere desberdintasunekin, bere gaitasunekin...” Olatzek erakusten digu, hezkidetza bizitzarako jarrera bat dela eta ez bakarrik hezkuntza munduan landu behar den zerbait, hausnarketa hau zoragarria iruditu zait!

Beste erantzunak antzeko ildotik jarraitutakoak izan dira, hona hemen garrantzutsuenak: “generorik gabe heztea da...gure konplexutasun eta sinpletasunak kontuan hartzen dituena eta ez hanka tartean duguna” dio 27 urteko gizonezko bidelagun batek. Emakumea eta ama den adnimistrari batek ere hala dio “txikitatik heziketa berdintzaile bat trasmititzea, genero zien beste ezberdintasunak kontuan hartu gabe”. Ildo honetan, nire inguru hurbilean, gazteen artean hezkidetza denaren inguruko nozio orokor bat badagoela ikusi dut, baina ez helduengan berriz, hala bait dio 60 urteko emakumeak “hezkidetza, norbait heztea da ingurukoekin bat”.

Generazio arteko ezberdintasunari bueltaka nebilen horretan Irati Gaztelurrutiaren postak deitu dit atentzioa, izan ere, Iratik, ni bezala, belaunaldi artean hezkidetzari zein genero arteko ideiei buruz dagoen ezberditasuna somatu du. Hobera goazenaren seinale? Erantzutea zaila egiten zait.

Nire ustez, hauek dira hezkidetza lantzeko 5 arrazoiak:

1.- Nork berak bere burua sakonki EZAGUTZEA ahalbidetzen duelako, etiketarik gabe.

2.- Ezagutza hortatik, BIRSORTU gaitezkeelako.

3.- Birsortzea, EREDU BERRIAK eskaintzea delako eta eredu berrien krisian gaudelako.

4.- Eredu berri hoietatik, aurreko pentsatzeko moldeak SUNTSITU ahal dittugulako.

5.- Eta azkenkik, ingurukoak DIREN BEZALA aitortzeko tresna delako.

Hau guztiagatik...hezkidetza, dudarik gabeko baietza!!

Etorkizuna eskuratzen!

Udaberrira heldu gara dagoeneko eguraldiak muzin egiten badigu ere. Zaparradetan, elurretan eta eguzki izpien berotasunarekin batera, astero idatzi dugu blog honetan. Gogoan dut lehen post-ean hitzak ongi neurtzen ahalegindu nintzela, nire hutsuneak horren agerian ez usteko. Baina denborak lezio ederra eman dit: aniztasuna aberastasuna da. Parte hartzaile bakoitzak bere ikuspegia, hausnarketa, ekarpenak, gustuak eta azaltzeko era izan du, eta hori izan da era berean talde bakar bat sortzea ekarri duena.

Lehenengo eguneko lotsa eta urduritasunak, gehiago ikasteko eta parte hartzeko gogoetan bilakatu dira orain. Ikastaroan landutako gaiak, irakurritako irakurgaiak, entzundako abestiak, egindako gogoetak eta eginiko ekarpenei esker, hezkidetzak orain nire etorkizun profesionalean lehentasuna izatea espero dut. Behin hezkidetzan sartuz gero, ez dago atzera bueltarik.

“ Wo! I feel good, I knew that I wouldn't of
I feel good, I knew that I wouldn't of
So good, so good, I got you

Wo! I feel nice, like sugar and spice
I feel nice, like sugar and spice
So nice, so nice, I got you”

Hiru hitz: Aberastasuna, griña/gogoak, etorkizuna

Helmuga, hezkidetza ikastetxe guztietan landu behar den ikasgaia izatea nahiko nuke. Matematika ikasten dugun legez, astean hiru lau ordu igaroko bagenitu betaurreko moreak jantzi eta askatasunaren aldeko apustu egiten, beste errealitate batean biziko ginateke. Baina gutxika etorkizun utopiko hori gero eta hurbilago dagoelakoan nago.

Hori dela eta, hezitzaile eta interesa daukaten pertsona oro animatzen dut ikastaro honetan parte hartzera. Esan bezala, hezkidetzan lehenengo urratsa eman ostean, ez dago atzera bueltarik.

Besterik gabe, eskerrik asko.

TRATU ONAK SUSTATZEN

Ze zaila den norberarekin ona izatea. Epaiketak alde batera utzi eta barneko epaileari agur esatea. Egiten dugun, janzten dugun, esaten dugun, sentitzen dugun edo ditugun nahiak ez juzgatzea ez da lan erraza jendarte honetako gizabanako bazara; gutxiago emakumea izanez gero.

Gure gorputza den modukoa onartu eta hori maitatzea ere ez da lan erraza. Albokoari begiratu eta hark duena gurea baino ederrago, garestiago edo hobeago izango bailitzan.

Ez da erraza norberaren burua ondo tratatzea, ezta ere ingurukoak edo maite dugun hori. Epaiketak albo batera utzita, ez da erraza egunero bidaltzen eta kontsumitzen ditugun bizitza mota, harremantzeko era edo maitatzeko moduak direla eta.

Baina ohituta gauden tratu hauek alboratu eta alternatibak baditugu. Bai gure buruan maitatzeko, ingurukoekin harreman osasuntsuak eraikitzeko eta maitasun erromantikoari behin betiko agur esateko. Hortaz, gure erantzukizuna  ere bada, tratu onen epidemia goxo hau hedatzea.

Egun gure inguruan eta/edo hezkuntzan tratu onak lantzeko erronkak hauek direla sumatzen ditut:

• ·    Tratu onak kontzeptua ezagutaraztea eta gure egunerokotasunean erabiltzen dugun hiztegian, imajinerioan, normalizatzea.
• ·      Maitasun tradizionalarekin, hots erromantikoarekin amaitu eta maitatzeko era berriak zabaltzea.
• ·         Curriculumean tratu onen agerpena sustatzea.
• ·         Parekidetasunetik sortutako harremanak eraikitzea.
• ·       Jendarte hetero-normatiboan oinarritutako estereotipoen sortutako segurtasun eza eta autoestimua desagertzea.
• ·         Auto-irudia eta auto-maitasuna sustatzea.

Beldur Barik-en web orrian aurki ditzakegu bi bideo labur hauek. Bertan, tratu onen inguruko hausnarketara bideratzen gaituzten gaiak jorratzen dira. Beste perspektiba bat eskaini ahal dizkie gure gazteei. Interesgarria eta baliagarria.

http://beldurbarik.org/eu/2012/12/%C2%BFme-trata-bien-tratu-txarrak-vs-tratu-onak

Era berean, dagoeneko esku artean izan dugun gidarekin ere topo egin dut. Bertan laburbiltzen diren ideia eta mezuak oso lagungarriak dira.

http://egk.eus/wp-content/uploads/2016/11/CJN-Gida.pdf

Errealitate berriak eraikitzen!

Hetero-arauak hertsiki estutzen gaitu; nola hezi, sentitu, gozatu eta bizi behar garen esanez. Baina zein ederra den errealitatea eraldatzeko aukerak ditugula jakitea; Aske Garena izateko  bidea gutxinaka eraikitzen gabiltza jakitea eta mugak apurtu eta inguru osasuntsua sortzeko indarra badugula.

Aste honetan eskuartean izan dugun gaiari esker, analisi ederra egin ahal izan dut gure egunerokotasunean eragiten diguten eragileez. Horietako bat,  maitasun erromantikoa izan da, non maitasuna bizitzeko ikuspegi bakarra ez den nabarmentzen den. Hau azpimarratzeaz gain, honek sortzen dituen desberdintasunak eta ondorioz, intseguritate, autoestimu baxu eta menpekotasuna identifikatzeko betaurreko morren beharra ere barneratu dugu.

Hitz hodei honetan astean zehar izan ditugun kontzeptuak eta hauetaz hausnartzean agertutako kontzeptuak laburbildu ditut. Horietako batzuk, askatasuna, feminismoa eta eraikitzea izan dira.

Hori da hortaz jendartean gai hauek lantzearen justifikazioa: Betaurreko moreen garrantzia eta beharra izugarrizkoa delako, bestela ez ginatekelako gai izango jaio garen jendarte honek jarri digun txipa kentzeko. Txip bat zein modu bakar batean erlazionatu, maite, desiratu eta bizi genezakeen. Kutsatutako modua hain zuzen ere, norbera izateko aukerak gutxiesten dituen.

Pasaden urteko post-ei dagokionez, Maitane Agirrek idatzitako hau hautatu dut. Bere diskurtsoa interesgarria izateaz gain, bat nator esandakoarekin. Errealitatearen suminkortasuna oso ondo azaltzen du eta eraldaketaren beharra azpimarratu.

Gatazkaren zentzua!

Aste honetan esku artean izan dugun gai honetan, lanean hasi aurretik gatazka bi hiru hitzetan azaldu ahal nuen kontzeptua zen; Kontzeptu nahiko sinplea. Aldiz, bai irakurketa eta bai jarduerei esker, gatazkaren definizioa eta zentzua horren sinplea ez dela ohartu naiz. Are gehiago, kontzeptu konplexua dela. Bakearen agerpena, generoaren ikuspegia eta gatazkaren izaera eraldatzaileak besteak beste, beste errealitate baten berri eman didate. Hots, gatazkak beharrezkoak direla, hauen gestioa aldiz garrantzitsuago.

Egunerokotasunean gertatzen zaizkigun eta gure inguru hezitzailean suertatzen diren gatazkak, beste ikuspegi eta betaurreko batzuekin begiratzeko baliabideak eskuratzen hasi gara; Aurrera eginez, hezkidetzaren tresnak une oro leiho berriak zabaltzen dizkigu.

Honen harira, gaur hautatutako post-a Olatz.C-eginikoa da. Bere post-ean oso ondo azaltzen du nik neuk ere izan dudan sentsazioa. Hots, gatazkak uste baino zentzu zabal eta garrantzitsuago bat duela. Era berean, era oso argi eta sintetikoan hainbat ideia nagusi plazaratzen ditu.

http://hezkeh0506.blogspot.com.es/2017/03/gatazkak-egunerokotasuna-eraldatzen.html

Baliabideei dagokionez, nik ikasle garaian esku artean izan nuen bideotxo bat aukeratu dut. Bestalde, gatazkak modu desberdinen bideratzeko dinamika anitzak eskaintzen dituen dokumentu honekin ere topo egin dut. Erabilgarria izango delakoan, hemen uzten dut.

https://www.educacion.navarra.es/documents/27590/548485/Conflictos+eusk.pdf/087680e0-cb98-4e2c-af38-a4420876a05d

Bukatzeko, gure eremu hezitzaileetako erronketako bat, normalizatuta dauden jarrera sexistak identifikatu eta hauetan eskuhartzean datza. Hots, kontziente izatea jendarte matxista baten bizi garela eta kontziente izan ez gero, joera ez osasuntsu batzuk daukagula.

Tabuak apurtzen!

Aste honetako gaia lantzen ibili naizen bitartean, oroitzapen desberdinak etorri zaizkit. Memorian, nonbait izkutatu zaidan oroitzapenak. Hamar edo hamabost urte atzera egin eta nerabezaroko garaietara jauzi egin dut. Institutuko bigarren solairuan, pasillo luze baten bukaeran zegoen gelatxoan, sexu hezitzailea eta 18 bat nerabera.

Bakoitzari papertxo bana eman zigun eta gure duda eta jakinmina sortzen zigun gaia idazteko eskatu zigun. Gogoan dut, parean geneukan berrogeita luze urteko gizonak, papertxo guztiak batu ondoren, banaka banaka zabaltzen hasi zenean. Zenbat alditan azaldu zen “masturbazioa” hitza papertxo horietan, eta zenbat papertxo zuri zuri geratu ziren.Asko ez ginen izan gai ezer jartzeko, momentuko lotsak gehiago eginda.

Hezkuntza afektibo-sexuala tabuarekin lotua egon da garai luzean eta hitz egiten zena, arau heteronormatiboen mendean.

Zorionez, hezkidetza gero eta indartsuago ageri da, eskola eta institutu askotan lanketa handiak eta aurrerapauso txikiak ahalbidetzen. Berriro orainaldira bueltatuz, lehengusina gaztearekin izan nuen elkarrizketa bat gogoratu dut. Hamaika urte inguru izango zituen eta eskolan heziketa afektibo-sexualaren inguruko tailerren bat jaso zuen. Bera oso pozik zegoen hainbat gauza ikasi baitzuen, aldiz honen gurasoak ez. Gazteegia omen zen, gaiari buruz hitz egiteko.

Laburbilduz, heziketa afektibo-sexualaren inguruan oraindik erresistentzia ugari daude, baina jendarte aske, osasuntsu eta zoriontasun baten alde borrokatzen bagabiltza, ezinbestekoa da aurrerapausoak ematea.

Honetan datza gure erronka: gaia hau oraindik tabua izaten jarraitzen du gune eta pertsonetan. Pentsaera aldatzea ez da erraza baina egiteke dagoenak, indarra eman behar digulakoan nago.

 Baliabidei erreparatuz, bi bideotxo hauek aukeratu ditut, biak ikusi nituenean deigarriak egin zaitzaizkidalako. 

Pasaden urteko post-ei dagokionez, hau aukeratu dut eginiko hausnarketa asko gustatzeaz gain, aipatutako aipua eta ikuspuntua oso interesgarria iruditu zait.

https://hezkeh0506.blogspot.com.es/2017/02/sexualitatea-aukera-gorputzak.html

Gorputz Ikusezinak

Nire gradu amaierako lana, “XL TAILADUN EMAKUMEAK: EDERTASUN ESTEREOTIPOAK HAUTSI DITUZTEN EMAKUME GAZTEEN BIZI ISTORIOAK” izan zen. Hots, 42 taila janzten zuten hamazortzi hogeita hamar urte bitarteko emakume euskaldunen bizi istorioak. 42 taillatik gorakoa izateak, modaren industriarentzat taila handia da, lodia hain zuzen ere.

Elkarrizketatu nituen emakumeak oso desberdinaren ziren beraien artean: hobi desberdinak, gustu desberdinak, herri edo hiri desberdinketakoak eta loditasuna modu desberdinetan bizitzen zutenak. Batzuk gimnasioaren lagun min egin ziren estereotipoen presioak eraginda, besteak aldiz psikologian aurkitu zuen bere konfort eremua. Baina guztiak, beraien bizitzako uneren batean, autoestimu oso baxua izan zuten, ispilu aurrean ikusten zutenak eraginda.

Denboraren poderioz, konplexuak desagertu ez arren, beraien gorputza maitatzen ikasi omen zuten.

Gogoan dut gradu amaierako lan honetan egin nuen gogoeta bat: Kontraesankorra den arren, gorputz lodi eta handiak izan da ere, gorputz ikusezinak dira.

Gorputz lodiak, gorputz normatiboen arteetako bat besterik ez den arren, auto-irudiak duen garrantzia begi-bistakoa da.

Hezkidetzen erronketako bat hortaz hori da, aniztasunaren aldeko apustua gorputzen inguruan besteak beste, baina horretaz gain ikusezinak diren gorputzak ikusgarriak bilakatzea. Epaiketak alde batera utzita, zoriontasuna ez dagoela neurri eta itxuran azpimarratzea.

 “Taras” laburmetraila hau oso polit eta rebeladorea da.

https://www.youtube.com/watch?v=pMunUdoVKBU

Pasaden urteko post-en arten hau hautatu dut bere diskurtsoa oso interesgarria iruditzen zaidalako, kontuan hartuta astea honetan zehar garatu ditugun kontzeptuak.

http://hezkeh0506.blogspot.com.es/2018/02/aniztasuna-sexualak.html

Etorkizuna erabakitzeko aske?

Gero eta gehiagotan galdetzen diot nire buruari, ze punturaino naizen aske nire nahiak, beharrak, gogoak, gustuak eta desirak izateko. Ze punturaino nagoen programatua hau sentitzeko, hau gustatzeko eta bestea nahi izateko.

Joera batzuk besteak baino nabariagoak direla badakit. Hots, makilatzea gustuko dut baina horren aurrean izan genezakeen debatea erraza da, emakume legez edertasun kanon bat jarraitzera bideratu nautelako eta kosifikazio prozesuaren parte ere izan naizelako. Besteentzako margotzen naizen edo niretzat izango litzateke kasu honetan debatea. Baina dagoeneko badakigu debate hori badagoela.

Baina haratago joanez gero, gustatzen zaizkidan seriek, jende aurrean hitz egiteko modua, besteekin erlazionatzeko era, gustatzen zaizkidan pertsonak edo etorkizunean egin nahi ditudan planetan, ze punturaino da nire nahi askea, eta zein da genero eraikuntzaren ondorioa?

Aste honetan nire ingurura begiratu eta errealitate askorekin topo egin dut: inguratzen nauten norbanako gehienean, heterosexualak dira, familia tradizional bat daukate edo izan nahi dute, eta beraien lana oso lotuta dago jasotako heziketarekin. Hots, emakume gehienak irakasleak, gizarte integratzaile edo hezitzaileak,  eta erizainak dira. Guztiak zaintzari edo laguntzari lotutakoak.

Badakit dagoeneko gauzak gutxika aldatzen hasi direla, irakasle eta erizainen artea esaterako gero eta mutil gehiago daude, eta ingeniari artean nesken portzentajea altuagoa da beste urte batzuekin alderatuz.

Edonola ere, egun oraindik bizi dun jendarteak, kontsumitzen ditugun komunikabideek eta egunero inguratzen gaituzten estimuluek, generoaren arabera sailkatzen gaituzte. Orain, gure eskuetan dago genero roletatik aske bizitzeko aukera berriak eskaintzea.

Beste urteetako post-ei dagokionez, honakoa hautatu dut. Asko gustatu zait idazlearen perspektiba eta ikuspuntu kritikoa.

http://hezkeh0506.blogspot.com.es/2017/02/orientazioa-eta-aukera-akademiko.html

Errealitatea Curriculumaren erabileraren isla.

Zertan nabaritu curriculumak eta baliabide didaktikoak martxan daudela.

Mundu ideal batean,  jolas ordura dei egiten digun txirrina entzun eta patioko okupazio, parte hartze eta errepresentazioa bestelakoa izango zen. Ez lirateke soilik futbolean mutilak ibiliko, eta beste jolas batean ibiltzen aukera izango lukete futbola gustuko ez zutenek.

Izkinetan eta patioari biraka ibiltzen diren neska taldeak, agian patio erdian jartzeko aukera izango lukete.

Berriro gelara sartzean eta irakasleak  ariketa zuzentzeko ordua dela esatean, ez da nesken ardura izango ariketak “zuzen” egitea. Edo, gai interesgarri bati buruz iritzia emateko momentuan, bai mutil eta bai nesken iritzia entzuteko aukera izango genuke.

Gaur neskak eta bihar mutilak maitatzeko askatasuna eta hau adierazteko lasaitasuna dagoen eskola eremu bat izango litzateke, non bakoitzaren izaera, pentsamendu eta gustuak onartzen eta pozik bizitzen den guena. Rol eta jarrera sexistak parterik izango ez zuten eskola.

Askatasunean, zoriontasunean, parekidetasunean eta pozik bizitzeko ahalmenean ikusiko genuke curriculumak eta baliabide didaktikoak martxan daudela, horiek erabiltzearen emaitza, berauen isla delako.

Zergatik hain zaila curriculuma sistematizatzea?

Esango nuke erresistentzia asko daudela, orain arte modu batera funtzionatu duenez hezkuntzak, askok bide berean jarraitzea nahiago izango dute. Beste aldera begiratzea ez da zaila, baian gure eskuetan dagoenean ume eta gazteen bizitzari begiratzeko modua, curricumulum hezkidetzailea erraztu eta lehentasuna eman beharko zitzaion.

Beste Post- bat

Asko gustatu zait Post hau. Egia esan oso deigarria egin zait eta erabat interesgarria irakurri dudana, bai ekarpenak iritziari dagokionez, bai eta patioaren azterketa eta baita komikia ere.

https://hezkeh0506.blogspot.com.es/2017/01/curriculuma-eta-baliabide-didaktikoen.html

PARTE HARTU: HITZA HARTU, BOTEREA HARTU!

Parte hartzearen gaia, emakumeok jendarte honetan dugun presentzia, gune eta boterearekin oso lotua dagoela zer esanik ez dago. Argi ikusi dugu azken asteetan emakume izatearekin bat datorrela gure espazioaren mugaketa. Badirudi, emakume jaiotzeagatik pribilegio gutxiago, botere gutxiago eta presentzia gutxiago izan behar dugula.

Emakumeon parte hartzea zenbat eta gutxiago den, kontuan hartuko diren ikuspuntu, iritzi eta beharrak, beti besteenak izango dira; hots, pribilegiatuenak.

Horren aurrean, jarri dizkiguten mugak apurtu eta Aurrera pausu bat eman behar dugunaren ideiak , indarra hartu behar duela eta dagoeneko eremu batzuetan hasiak garela sumatzen da.

Parte hartzearen gaian zehazki, aldaketa handia behar duen eremua da. Gure gazteen artean dagoeneko ikusi dezakegu, ze desberdintasuna ikusten den mutilen parte hartzean eta neskena.

Adibide bat jartzekotan, egunero ikusten den kontua den arren, institutu bateko instante edo argazkia deskribatzea nahiko nuke, parte hartzearen gai hau egunero gertatzen diren eta maiz ohartu ere egiten ez garen kasuetan islatzeko.

Jolastorduan, futbolean edo saski baloiak parte hartzen duten ikasleak soilik mutilak dira. Jolas-ordua bukatu eta klase ordua heltzean, ikasgai batean egin behar ziren ariketak zuzentzerako orduan, irakasleak altuan esaten zituen erantzunak. Erantzun horien inguruko gogoetak, parte hartzea, iritziak eta abarren artean, soilik mutilen ahotsa entzuten ziren. Gelako neska guztiak, koadernoa eskuan zutela, boligrafoarekin horiek zuzentzera mugatzen ziren. Era berean, momentu horretan ikasgaia gidatzen zegoen irakasleak berak ere, hitza gehien bat mutilei ematen zien.

Egoera honetan ohartu bezain laster, nire buruarekin bakarrizketa bat izan nuen: Eskola eremu osoan,  ze parte hartze eremu dute neskek? Pasilloak agian? Komunak? Ez patioan ez gelan, ez da ahalbidetzen hauen jarrera aktiba.

Hortaz, guk hezitzaile legez, zer egin behar dugu? Argi dago eremuak sortu behar direla, nesken jarrera aktiboak sustatzeko eta beraien iritzi eta parte hartzea ahalbidetzeko. Orain arteko ohiturak eta errutinak apurtzen joan beharko gara, errealitate berriak eraikitzeko. Parte hartzean, hitza hartzen dugulako, eta gurea den boterea berreskuratu. Ahaldundu hain zuzen ere.

Pasan urteetako post-en artean, hau hautatu dut. Asko gustatu zait eskainitako enfokea, baina gainera egindako ekarpenak, batzuk ez nituen ezagutzen eta interesgarriak iruditu zaizkit.

http://hezkeh0506.blogspot.com.es/2017/01/parte-hartzea-eskubidea.html

Emakumeen errespresentazioa espazio publikoetan

Ikusten ez dena ez omen da existitzen; Ez badaukagu errepresentaziorik ez daukagula ahotsik; Nor naizen ez dakit jendarte mailan emakume legez ez badut presentziarik. Hortaz, zer naiz?

Ziur norbanako askok ez duela pentsatu ere egin  egunero gurutzatzen duen kalearen izena gizonezkoarena dela.  Edo bere herriko kaleen izen bat bera ere ez dela emakume baten izenean jarria.

Nire ingurura begiratuz gero, norbanakoen izenekin zer ikusia ez duten guneekin topo egiten dut : “Artibai kalea” “Kamiñazpia”,  “Zaldupe”,  “Artabide”,  “Kanttoipe”, “Kalandi” eta abar.. Hiru lau kale eta plazak dute pertsonen deiturak, baina hara non guztiak direla gizonezkoenak: Txomin Agirre kalea, Pedro Mari Unanue plaza eta San Ignazio kalea besteak beste.

Beste kultura edo herrialde batetik etorriko banintz ,eta kale eta guneen izenak guztiak edo gehienak behintzat gizonezkoenak direla ohartuko banintze, ze pentsatuko nuke? Gizon horiek gizon garrantzitsuak izan direla? Boteretsuak? Pentsatuko ote nuke zer gertatu den emakumeekin?

Ikusten ez dena ez da existitzen begi batzuen aurrean. Guk badakigu emakume asko eta asko egon direla, daudela eta egongo direla erreferenteak izan direnak eta izango direnak- Boteretsuak direnak, ahaldunduak. Agian ez dago gure eskuetan kale edo plaza baten izena aldatzea, baina hezitzaile legez haur eta gazteen bizitzari begiratzeko moduan zerbait aldatu bagenezake, urrats batzuk behintzat emango ditugu. Sexu-genero rolak ez erreproduzitzea eta honek espazioan eragiten duen egoera bideratzea, hein batean badago gure eskuetan.

Horiek dira hortaz gure erronkak: espazioen erabilera berdin eta osasuntsuak sustatzea.

Adibide legez, Ondarroako Zaldupe eskola publikoak hartutako hautua ikaragarria iruditzen zait. Astean egun batzuetan baloirik ez dago futbolean ibiltzeko. Espazioa bat batean ez da soilik mutilena egun horietan.

http://www.argia.eus/argia-astekaria/2299/genero-berdintasuna-ikastetxean

Pasadan urteko post-en artean hau aukeratu dut. Eskainitako ikuspegiarekin bat nator eta gainera ikuspuntu kritiko horrekin, analisi ederra egin duelako nago.

http://hezkeh0506.blogspot.com.es/2017/01/espazio-publikoen-antolaketa-eta.html