EZ ADIORIK!!!!

 

        

                                               

  

 

Hilabete batzuk elkarrekin pasatu ditugu eta hilabete hauetan zuekin gauza asko bizi, hausnartu, desikasi, asmatu, pentsatu, identifikatu, komunikatu... egin ditut, baina, batez ere, zuen ondoan BETAURREKO MOREAK JANTZI DITUT ETA GAUZA ASKO IKASI DITUT. Orain ulertu dut zer den hezkidetza, orain ulertu dut feminismoa, orain ulertu ditut gauza asko eta asko... 

Benetan, mila esker eman didazuen guztiagatik eta betaurreko moreak inoiz ez kentzea espero dut. 

Eta hemen uzten dizuet, hitz hauek idazten ditudan bitartean, asmatzen ari naizen testua: 

"Txikia nintzenean nire laranja erdia aurkitu behar nuela esan zidaten, eta sinetsarazi zidaten ni ez nengoela osorik. Horregatik, munduan zehar nire laranja erdia bilatu nuen: mendi guztietara joan nintzen, itsasoan begiratu nuen, zuhaitz guztien atzean bilatu nuen, elurra ere arakatu nuen..., baina nire laranja erdia ez zegoen inon.

Nekatuta, arratsalde batean, zuhaitz baten azpian eseri nintzen eta eguzkia, pixkanaka-pixkanaka, ezkutatzen zen bitartean, nire barruan ahots bat entzun nuen: 

ez jarraitu zure bilaketarekin, ez duzu behar. Behar duzun guztia zugan dago. Ez duzu laranja erdirik behar, laranja osoa zarelako. 

Orduan, egia handi horretaz konturatu nintzenean, etxera itzuli nintzen irribarre zabal batekin aurpegian: INOIZ EZ NINTZATEKE BAKARRIK EGONGO, SINETSARAZI ZIDATEN BEZALA".

Espero dut zuen gustukoa izatea, baina da orain sentitu dudana.

Mila esker. 

Galanta!

Bukatu da hau ere,  aurretik emozioa eta nolabaiteko erreparoa eragiten duten bizipen gehienak bezala eta hemen nago, ezin ordenaturik bizitako guztiak.

Gogorra izan da eta atsegingarria aldi berean, astebururo denbora lapurtu dit eta ordainetan balazta jarri eta nire buruarekin izan eta pentsatzeko aukera eskaini. Eskerrak konplize izan zaituztedan asteroko gogoetetan! Zuen lana eta irakasleon animoak akuilu izan dira nirea egiteko; ezin nuen inola ere galdu halako talde ederraren parte izatearen aukera. 

Sakona da ikastaroak nigan utzitako arrastoa;  eraman ditu berarekin nituen lotsa eta beldur batzuk eta loratu ditu hainbat poz eta ilusio. Aldi baterako irrintzia dut aldarri eta GORA BORROKA FEMINISTA!  lelo. 

Bueltarik ez duen bidea elkarrekin egiten jarraituko dugu, indartsuago, beteago.

Pena bakarra besarkada birtuala izan beharra!

Agurra

 

AGURRA

Bide luze honen ostean, guztiok agurtzeko momentua iritsi da. Lan handia egin dugulakoan nago eta eskerrak eman nahi dizkizuet guztioi asko ikasi baitut zuen laguntzarekin. Hezkidetzak, feminismoak, elka artekoen zaintzak, tratu onek... etengabeko eginbeharra suposatzen dute eta bidea hasi besterik ez dugulakoan nago.  Guzti honek jarraikortasun bat behar du eta horretaz konziete gara. Eskolak eta ikastetxeak hezkidetzaz zipriztinduz lortu dugu, guztiok batera ehundu dugun sare morearekin!

 

https://www.youtube.com/watch?v=GsMDU8gb5sQ

AMAIERA

 Ikastaro honetako ibilbidea luzea izan da, eta Hezkidetzan bereziki lantzen den Feminismoez gain, zaintza izan da gai garrantzitsuenetariko bat. 

Geure buruaz hasiz besteak zaintzea ezinbestekoa da eskola bezalako komunitate garrantzitsu batean, eta hori lantzeko baliabide eta material onak jaso ditugu hilabete hauetan. Hurrengo pausua hauek gure inguruan eta komunitatean aplikatzea izango da. 

Gogoratu beraz,