Ezin dugu Curriculum hezkidetzaile bat izan, ez baditugu baliabide eta metodologia hezkidetzaileak erabiltzen.
Eta zailtasun batzuk baditugu bidean:
- Erresistentziak: Alde batetik, nahiz eta eskolak metodologia parte hartzailea eta umea erdigunean jartzen duenaren alde egin, oso zaila da zihurtatzea gela barruan zer egiten den. Eta bestetik oraindik askotan entzuten diren esaldiak entzun beharra:gauzak asko aldatu dira, berdintasuna dago, biologikoa da, jaiotzetik ikusten da zelakoak diren neskak eta mutilak,.......
- Zama guztia hezkidetza arduradunen gain uzten da; Eta ordu asko behar dira gauzak antolatzeko, materiala aztertzeko,...eta gainera, tutoreak, aholkulariak,....ere bagara.
- Formazio falta: hezkidetza arduradunek antolatuta ez bada, ez da formakuntzarik eskeintzen.
- Nahiz eta gaur egun aukera gehiago euki, materiala oraindik oso sexista da eta denbora asko behar da egokia aukeratzeko, moldatzeko, hausnartzeko,....
- Komunitate osoaren inplikazioa beharrezkoa da hezkuntza hezkidetzailea nahi badugu eta esparru guztietara heltzea zaila da.
Aurreko
edizioetako post
hau aukeratu dut, guztiz ados nagoelako esaten duenean teoria eta praktika
ez dela gauza bera, nahiz eta legea eta teoriak hezkidetzari begira egon, errealitatea
ez da berdina, Amelia Barquìn-ek dioen bezela. Eta "superlola"ren bideoa, aurretik ezagutzen banuen ere, oso baliogarria iruditzen zait aniztasuna balioan jartzeko eta estereotipòekin apurtzeko.
Baliabide
hezkidetzaileak aukeratzeko estrategia bat (gehienak edo behintzat nire esku
daudenak aipatu dira bai irakurgaian eta baita aurreko post-etan) “inbertsio teknika”
erabiltzea izan daiteke egoera batzuen aurrean; edota ipuinen aukeraketan ipuin
hezkidetzaileen gidak begiratu. Edo gabonak gertu daudenean, jolas-jostailu-
ipuin aukeratzeko gidak begiratu familiekin elkarbanatzeko.Gu aurten eskolan adibidez hausnarketarako bideo hau bidaltzea pentsatu genuen.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina