2016/11/26

JAIAK ETA OSPAKIZUNAK: TRADIZIOAREN KATEA, PATRIARKATUAREN GARAIPEN






Jaiek edo ospakizunek bat-bateko ekimenak diruditen arren, alaitasuna eta poza barne dituztela, ez da horrela. Ez dira bat- batekoak. Kontrolatuak daude gizartean boterea duten egituren aldetik. Patriarkatuak bere tentakuluak hor ere badauzka jarriak, dudarik gabe. Gizarte patriarkalean gizonezkoa da nagusi, balore eta figura maskulinoa. Jaiek ere, maskulino hori interes orokorraz jabetzea bultzatzen dute, antolakuntzatik (Dolores JULIANO, 1992). Kodeak sortzen dira, esplizituak eta inplizituak, ospakizunak eta erritoak gobernatzeko, kontrolatzeko, egituratzeko. Kodeketa hauek momentu historiko jakinetan eratu ziren eta genero interes batzuen mende, baita klase sozial, etnia eta orientazio sexual jakin baten ikuspuntutik. Emakumeok, historian zehar, aprobetxatu izan ditugu espazio hauek gure aldarrikapenak adierazteko eta, pixkanaka, espazioa irabazi dugu, kasu batzuetan erabateko berdintasuna lortuz. Espainiako Estatu osoan zehar daude emakumeak jai tradizio androzentrikoak kuestionatzen (Margaret BULLEN, 2000, 2003, 2006). Estatuaren hegoaldean, 2011ko Aste Santua historikoa izan zen: lehenengo aldiz nazarena emakumeak presente egon zirela Andaluziako hiriburu guztietako prozesioetan. Une hartara arte Sevillako hiru ermandadetan emakumeek itxita zuten atea emakume izateagatik. Alcoin, Nuria Martienezek 1998an lehenengo festera izango zela aldarrikatu zuenetik, herria gatazka baten erdian bizi da. Gehiengoak tradizioa defendatzen du, hots, emakumearen baztertzea; bigarrenak egituretan aldaketa, baita genero ereduetan ere, emakumeen parte hartze osoa ahalbidetzeko (Verónica GISBERT, 2011).

 

Emakumeek transgresio hau burutzea erabaki zuten arte, ez ziren beharrezkoak arauak emakumeen parte hartzea debekatzeko: MUGA MAGIKOA zegoen. OZTOPO inplizitua. Zehaztu gabea, arautu gabea, orokortua. Inork gainditzen ez zuena. Marra bat, genero bakoitzaren tokia bereizten zuena, jaietan ere. Arau falta honek eragin zuen, horregatik, Alcoin, hiru emakume antolakuntzara sartzea 1998an. Ezin zitzaien debekatu sartzea legea eskuan. Horrela, handik aurrera, jai batzorde edo elkarteek estatutuetan bazkide berrien sarrera arautzea erabaki zuten. Neurri berri horiekin, sarrera eskatu nahi zuen bakoitzak hainbat bazkideren abala edo oniritzia behar zuen eta, gero, bozketa bat gainditu. Ordutik hona oso emakume gutxik lortu dute sartzea jai erakunde horietan. Gaur egun, Alcoin, 10 dira festak antolatzeko eskubidea duten emakumeak. Gizonak, aldiz, 7000. Hondarribian, euren web orrialdean argi geratzen den bezala, ALARDE TRADIZIONALA ere aldatu egiten da, kanpo antolaketan. Elkarte bat izatetik fundazio pribatu izatera pasa zen 1997an; hain zuzen ere, legezko kontrola gutxiago izateko. Elkartze eskubidea Konstituzioak babesten du 22 artikuluan oinarrizko eskubide gisa. Fundazioa oinarrizko eskubideetatik kanpo dago:

 

«Como consecuencia de los graves acontecimientos que pusieron en riesgo la celebración del Alarde en 1997, el Pueblo de Hondarribia, reaccionó unánimemente, organizándose en torno a un objetivo fundamental, “Proteger el Alarde”; y este mensaje claro y absolutamente mayoritario en la población hondarribiarra, sirvió para dar los primeros pasos para crear un marco legítimo y jurídico-legal para poder ejercitar los derechos de representación formal y legal en la organización del Alarde»

 

Horregatik, jaietan emakumeek gero eta espazio publiko gehiago izateko borrokatzen duten elkarteak ESPAZIO-ZUBIAK bezala definitu izan dira. Estrategikoki kokatuak daude mugimendu feminista hauek zubia zeharkatzeko helburuan. Emakumeen posizio “tradizional” apaingarria utzi eta jaien egituraren ikuspuntu horizontalago baten bila joateko, alegia. Eta ikuspuntu hau posible da. Patriarkatutik irudikatzen den tradizioa, egitura mantentzeko erabiltzen dena, ASMATUTAKO TRADIZIOA da (Hobsbawm y Ranger, 1988): «…una serie de prácticas, normalmente gobernadas por unas reglas aceptadas explícitamente o tácitamente, y un ritual de naturaleza simbólica que intentan inculcar valores y normas de comportamiento por repetición, lo que significa, automáticamente, continuidad con el pasado». Como rituales son resultado de una superposición de invenciones producidas a lo largo del tiempo. No se trata de creaciones arbitrarias, sino de manifestaciones concebidas por personas que actúan en función de intereses y pensamientos marcados por su género y las circunstancias históricas propias del momento que viven».

 

Gizartea GENERO SISTEMA ASIMETRIKO batek egituratzen du. Eta emakumeen eta gizonen bizitzak sistema horren mende daude. Hau da, pertsonen arteko harremanak baldintzatuak daude entitate formal (gobernua, legebiltzarra, instituzioak, hezkuntza…) eta ez formalengatik (familia, lagunak, kuadrilak, komunikabideak…). Guzti horiek definitzen duten gizonezkoek eta emakumezkoek nola izan behar duten: nola jantzi, zein jarrera erakutsi, hartu beharreko rolak…egunerokoan zein plano sinbolikoan ere (balioak, ideologia…). Eguneroko dimentsioan aldaketa sustatu nahi baldin bada, plano sinbolikoan ere aldaketa eragin behar da: askotan egunerokoan suertatzen da aldaketa baina ez plano sinbolikoan. Hori da alardeen kasua. Tradizioa burbuila sakratu batean dago kokatua eta emozioak horren mende daude. Hazi egiten gara horiekin eta gero ezin hortik atera. Horregatik hainbeste emakume, euren buruak feministatzat dituztenak, alarde tradizionalaren alde agertzen dira. Harrigarria dirudien arren, horrela da. Arbasoekin eta familiaren oso lotuta dagoen burbuila kolektibo oso indartsua sortzen da eta horrekin haustea oso zaila da (Margaret BULLEN 2012).

 

                                   Jolasa

                                    Alaitasuna

                                   Irribarra

 

                                   Parranda

                                   Askatasuna

                                   Rol tradizionalak kanpora!!

                                   Ekitatea

                                   Kalejiran!

                                   Irudimena

                                   Duintasunak

                                   Eztanda!

                                   Algara

                                   Kuadrila


Ez da nahiko jai batzordeak mistoak izatea. Batzorde horietan berdintasunaren ikuspegi horizontala eta osasuntsua sartuko duen begirada egon behar da. Dagoena moldatzeko eta eraldatzeko kreatibotasun parekidea sartuko duen ikuspuntua, betaurrekoa, diskurtsoa. Astiro, emeki, baina indarrez.

 

ERRONKA:

 

Gure umeek har dezaten kalea, berdintasunean. Jaien rol tradizionalen azterketa serioa egin dezaten eskoletan. Jakin dezaten nondik gatozen. Emakumeen eta gizonen papera zein izan den ikasi eta aldatzeko grina sortu. Denok batera. Helburu berarekin.

 

BALIABIDEA:

 

ROL PLAYING sistema erabil daiteke. Ea zer ateratzen duten bestearen tokian jartzen.

 

iruzkinik ez:

Argitaratu iruzkina