Etsaiarekin ezin baduzu, egin bat berarekin!

Ni 1992an naiz jaioa. Jakingo duzue, beraz, ni ere sareekin hazi nintzela. Beharbada, erdiko lekuren batean nago kokatua; hau da, gaur egungo gazteen bezain murgilduta sareetan ez nago, kalean lokatzarekin jolasten ere ikasi nuen, baina egia da 10 urte inguru izango nituela Messenger erabiltzen hasi nintzenean lagunekin (eta ez hain lagunekin) komunikatzeko. Gogoratzen al duzue Messenger-a?

Nire burua ere, beraz, orain gai naiz ikusteko sare sozialen erabilera txarraren biktima. Ez bertan jasandako tratuagatik, baizik eta horien erabilera desegokiak aurrez-aurre komunikatzeko gaitasuna gutxitu zigulako.

Beste alde batetik, esan beharra daukat feminismoaren munduan sare sozialen bidez sartu nintzela ni ere. Bai Twitter, zein Facebook edo Instragam-en erabiltzailea naiz eta bertan ezagutu ditut gaur egungo erreferente garrantzitsuak. Horregatik esan dezaket atal honen gakoa ez dela izan berria niretzat; bai, ordea, jakitea hezkuntza munduan zein ikerketa munduan jopuntu direla sareak.

Nire ustetan gako honi dagokion erronka nagusia ez dago “betiko” erronketik oso urrun; hau da, ume eta, batez ere, nerabezaro eta helduen arteko gatazka asko elkar ulertzeko zailtasunetik etorri dira. Alde batetik, helduon artean gazteak gutxiesteko ohitura egon delako; bestalde, nerabezaroaren ezaugarri den familiatik edota erreferenteetatik (irakasle, etab.) aldentzeko beharragatik.

Ondorioz, sare sozialak ikusten ditut bi munduen arteko loturak ezartzeko oso beharrezkoak. Ezin dugu ahaztu gaur egungo gazteen erreferenteak bertan daudela, interneten, eta hobe dugu “etsaia”rekin bat egin, haren kontra ibili beharrean.