2021/11/05

Norbanakoarengandik kolektibora, baita kontrara ere.

 

Feminismoan elkarren beharra duten  bi subjektuen arteko lotura harilkatu zuen Simone de Beauvoirrek esaldi honetan, eta oso aproposa iruditu zait aste honetan landutako gaiekin lotzeko. 
Eguneroko norbanakoaren praktika feminista zein kolektiboki urratzen den bidea ezinbestekoak dira jendarte feministaren bidean aurrerapausuak emateko. Biak ala biak borrokak dira. 

Hauxe da gomendatu nahi dizuedan artikulua; norberaren zaaintzaren inguruan hitz egiten du. Uste dut hori landu beharreko gaia dela, askok eta askok geure burua zaintzeari uzten diogu besteak zaintzearren. Horren inguruan hausnartu eta horren inguruko pentsamendu eta paradigma berria sortzeko beharra  dago, zamak, erruak eta egin(beharrak) baztertuta. Eta horretarako feminismoa tresna ezinhobea dugu.

Nire inguruko inork ez du feminismoa  curriculum eduki bezala inoiz jaso. Esan behar dut baina, nire kasuan, unibertsitatean Genero Ikasketak irakasgaia izan nuela.

Zaila  zait emakume feminista bat eta bakarra ekartzea; hala ere, Lorea Agirreren inguruan idaztea erabaki dut. Hemen daukazue, beren inguruko informazio orokorra. 

Lorea Agirre euskara eta feminismoaren arteko loturetan, antzekotasunetan sakondu du. Nire ustez ekarpen interesgarria egin dio bai feminismoari bai euskalgintzari. Bada, bere proposamenaren bitartez, intersekzionalitateari  bide eman dio gurean ere bai.

Berak dakarren pentsamendua hobeto ezagutzeko, hemen duzue Agirrek argitaratutako artikulua: Euskalgintza eta feminismoa: Identitateak berreraiki, demokrazia sendotu, boteretze kolektiboa bultzatu eta subalternitate eraldatzaile unibertsalak eraikitzeko proposamen bat izenekoa. 

Azkenik, hemen daukazue Lorea Agirreri egindako elkarrizketa laburra: 







iruzkinik ez:

Argitaratu iruzkina