Parte hartzen daramagu Historian betidanik, galdera da: non hartu dugu parte?
Aurreko edizioetako sarrera hau aukeratu dut eta ondoko ideia nagusia azpimarratu nahiko nuke:
"Parte-hartzen, parte-hartuz ikasten da, ez dagoe besterik"
Ez dizue inor burura ekarri? Clara Campoamorrek esan zuen "La libertad se aprende ejerciéndola" eta esaldi famatua bilakatu zen. Eraman dezagun beste esparruetara eta, zehazki, orain eskutartean daukagun gaira.
Esaldi hau irakurgaiarekin lotu nahiko nuke. Izan ere, bertan irakurri ahal izan ditugu partaidetzaren balditzak, eta horien artean aurki genezake "Parte hartzen jakin" baldintzetariko bat. Beraz, nola parte hartzen jakin ez badugu parte hartzen? Horregatik hain interesgarri ikusi dut Amaiak bere sarreran aipatutako ideia.
Agian partaidetza bizikletan ibiltzea bezala da: bizikletara igo barik ezin zango duzu ikasi, ezta? goazen parte hartzera orduan, eta onar ditzagun akatsak, kritikak, eta ikas dezagun horiek guztietatik.
Partaidetzaren beste baldintzetariko bat da parte hartu nahi izatea, noski. Eta egia da batzuetan emakumeok ez dugula nahi guaza batzuetan "sartu". Horren inguruan ondoko bideo interesgarria topatu dut, hain zuzen ere, emakumeen parte-hartzearen inguruan politikan:
Gure gaiarekin jarraituz, erantzun beharreko lehenengo galderari dagokionez, hasieratik esan dudana errepikatuko dut berriro ere.
Zein da zailtasunik handiena curriculum eta baliabide didaktiko hezkidetzailea txertatzeko? Gu geu. Hau da, hezkuntza sisteman parte hartzen dugun guztiok gara zailtasuna, irakasle eta gainerako partaideek azalarazten duten erresistentzia. Azken finean, benetako aldaketak ezin dira gauzatu aldaketak jasango dituztenek ez badute nahi. Horregatik, ezer txertatu baino lehen, hezkidetza eta feminismoa helarazi behar da komunitate osoari.
Nire inguruan behatutakoari dagokionez, teorian irakurritakoa praktikoan bizi izan dudala esan dezaket. Hezkuntza-sisteman lanean ari naizela, erakunde berezian lan egiten dudala esan dezaket. Hala ere, egitura mantentzen da: gehiengoa (oso gehiengoa) emakumeak gara, baina zuzendaritza taldean izugarri murrizten da proportzioa. Eta zuzendaria, noski, gizona da. Nire ustetan lotura handia dauka honek aurretik aipatutakoarekin: gutariko askok ez dugu nahi zuzendaritzan sartu ezta ere ez, baina bai ikusten dugu beharra... nork egingo du orduan?
Ez dut uste askok kontrako egoerak bizi ditugunik. Beraz, esan bezala, GOAZEN PROTAGONISTA IZATERA!
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina