Aste honetan, berriz ere, planteatutako gaiari esker, konturatu naiz oso garrantzitsua dela eskoletan egiten dugun lana, gure ikasleak sistemak ezartzen duen genero-binarismotik libre hezi daitezen.
Zertarako eman askatasun hori?
Jendartearen erdiak, hau da, emakumeok, izaki oso gisa garatzeko aukera ugari galtzen jarraitzea eragiten duten eskemak ez errepikatzeko; horrela, enplegu jakin batzuk esleitzen zaizkigu oraindik, gure gaitasun guztiak garatzen uzten ez dutenak.
Nire lan-bizitza luzean, ordezko bezala, egiaztatu ahal izan dudan datuetako bat, ikastetxeetako zuzendaritzen osaera desberdina da. Egon naizen klaustro guztietan gizonak oso gutxi baziren ere, oso arraroa izan da zuzendaritzako kideetako bat gizona ez izatea.
Horrek haserretu egiten nau, eta emakumeok porrotera garamatzaten beldurrarekin lotzen dut, baita lan jakin batzuk egiteko gai ez garela sentitzen erakusten digutenarekin ere; aldiz, gizonei ez zaie batere kostatzen lan arduratsuak onartzea.
Lana ez da batere erraza, eta landu beharreko faktoreak izugarri garrantzitsuak eta konplikatuak dira. Akrostiko moduan utziko zaituztet hemen ikasle guztiak gaituko dituen hezkidetza-orientazioa gauzatzeko ahaztu behar ez ditugun gakoetako batzuk.
Aitortu behar dut zuei gomendatzeko aukeratu dudan post-a begitik sartu zitzaidala, izugarri gustatzen zait Mariak bere posterako erabili zuen memea. Baina sarrera bat da, non datu ugari ematen dituen eta ondo aztertzen dituen. Agian nik gehiago zainduko nukeen irudi orokorra... zeozer esateagatik.
Nire ikuspuntutik, orientazio hezkidetzailea egiteko ditugun bi erronka nagusiak hauek dira: alde batetik, hezkuntza-komunitate osoren (familiak barne) lankidetza, eta, bestetik, zenbait estereotipo barneratuta dauzkagula.
Nire ustez, hezkidetza-orientazioa egiteko orduan ditugun bi
erronka
hauek
dira: alde batetik, hezkuntza-komunitate osoaren (familiak barne)
lankidetza, eta, bestetik, barneratuta ditugun estereotipoak
gainditzea.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina