Pertsona guztiak sexuatuta jaiotzen gara, eta hortik ateratzen dira gorputz-ezaugarri batzuk, bizipen batzuk eta desioaren adierazpen bat, eta horiek bakarrak, benetakoak eta errepikaezinak izango dira gutako bakoitzarengan.
Sexuazioa prozesu bat da, non biologikoa eta kulturala banaezinak diren, eta oso zaila da argi mugatzea zeri dagokion. Sexuazioa biografikoa da, bizitzan zehar gertatzen da, norberaren bizi-esperientziekin erlazionatzen da, eta bertan hainbat faktorek hartzen dute parte, hala nola etniak, kulturak, klase sozialak, baldintza funtzionalek eta abarrek, sexuazio-prozesu honetan, sexua/generoa sistemak, maskulinotzat hartzen dena femeninotzat hartzen denetik bereizten duen kultura-mekanismo gisa, botere-posizio desberdinak emanez, eginkizun garrantzitsua betetzen du. Ezin dugu ulertu sexuazio-prozesu hori genero-arauak edo -aginduak ematen dituen esanahietatik kanpo. Esanahi horiek gorputzaren ezaugarriei, portaerei, emozioei, desioei eta abarri buruzkoak dira, eta eragiten dituen desberdintasunei buruzkoak.
Kanpoko adierazpenak ez du zertan finkoa eta egonkorra izan, eta ez du zertan sexu biologikoarekin edo pertsonaren sexu-identitatearekin bat etorri. Kanpoko adierazpen batzuk, hala nola ahots-tinbrea edo gorpuztasuna, baina beste batzuk hautatuak dira eta norberaren nortasunarekin eta gustuekin lotuta daude; beraz, kanpoko adierazpenean oinarritutako feminitateari edo maskulinotasunari buruzko itxaropenek estereotipoei bakarrik erantzuten diete.
Egunero ikusten ditugu ikastetxeetan beren burua maitatzen, harremanak izaten, zer nahi duten edo zer nahiago duten esaten eta erabakitzen ikasten ari diren haur, nerabe eta gazte taldeak. Askotan, ikasle horiek lehen aldiz maitemintzen dira gure ikasgeletan, ilusioei eta beldurrei, segurtasunik ezari edo berdinekiko edo erreferenteekiko harremanei buruzko desengainuei aurre egin behar izaten diete. Beren nortasuna definitzen ari dira edo bilaketa-prozesuak pasatzen ari dira, eta horiek zalantza eragiten diete. Gure ikasgeletan sexualitatea lantzea erronka bat da komunitate edukatiboarentzat, eta ez da konpontzen hura ukatuz edo ikusizatuz; aitzitik, hezkuntza-sistemaren prestakuntza integralaren parte izan behar du. Ikasleek hainbeste denbora behar dute emozioei, maitasunari, desioei eta, azken batean, sexualitateari buruz hausnartzeko eta eztabaidatzeko. Gai horiek kontuan hartu eta ikusarazi behar dituzte sentsibilitate guztiak, eta ez fidatu maitasunak eta harremanek izan behar duten ideia estereotipatuei.
Aniztasunaren kudeaketa pertsona guztiak bereziak eta desberdinak garela ikastean eta ulertzean datza, eta pentsatzen duguna, nahi duguna edo gustatzen zaiguna esateko beldurrik sentitu gabe bizi ahal izateko espazioak eraiki behar ditugu. Ezin gara mugatu desberdina denari, azken batean guztiok garenari, onartzen irakastera. Baina maitasuna, desioa, harremanak eta familiak ulertzeko ditugun moduak ikusarazteaz, aitortzeaz eta bizitzeaz gain, homofobiarik eta transfobiarik gabeko ikasgelak sortzearen alde lan egin behar dugu, eta, horretarako, ez dugu azpiegitura fisikorik erabili behar, baina hezkuntza-komunitatean dauden erreferenteak zabaltzeko, ikusarazteko eta aitortzeko lan egin behar da. Sexu- eta genero-aniztasunaren alde lan egitea hezkuntzan, segurtasunez eta aniztasunera irekita dauden ikasgelak egin behar dira, konfiantzan, erantzukizunean eta elkarrizketan oinarrituta.
Jaiotzean, sexu biologiko bat esleitzen zaigu. 5-7 urterekin, taldeetako bateko kide izatearen zentzua sendotzen da. Nerabezaroan, gazteek beren sexu-identitatea berretsi behar dute, eta, gainera, lehen harreman afektibo-sexualak sortzen dira, kontrako sexuko edo sexu bereko beste pertsona batzuekiko erakarpena ekar dezaketenak. Azken kasu horretan, nerabeak desberdin sentitzen dira, eta prozesu zail batetik pasa daitezke beren sexu-orientazioa onartu aurretik. Aldi hori mingarria izan daiteke hurbileneko pertsonekin edo prozesu konplexu horri buruzko orientazioa eman dezaketen profesionalekin partekatzen ez bada. Eskolak oso paper garrantzitsua betetzen du ikasleek sexualitatea bizitzeko modu desberdinekiko tolerantzia-jarrerak garatzeko orduan. Eta, horregatik, irakasle garen aldetik, sexu-aniztasuna normalizatu behar dugu, elkarrizketa naturaltasun osoz sustatuz, zintzotasunez eta argitasunez erantzunez ikasleen eta familien artean sortzen diren galdera guztiei, eta kalitatezko materiala emanez, beren kabuz iker dezaten gehiago jakiteko jakin-mina duten. Jarraian, sexu-aniztasuna ulertzeko modu desberdinak jorratzen lagunduko duten zenbait baliabide proposatzen ditut.
- Gida didaktikoak
ikasle eta familientzat.
Aurreko post-etatik ondorengoa aukeratu dut.
ANIZTASUN AFEKTIBOSEXUALA: HAR DEZAGUN ARNAS !
Ondarroako Ekairen kasua aipatzen da. Horrelako suizidio sozialak berriro ez gertatzeko Ekainek sufritu zuena ez dugu ahaztu behar eta aldi berean tolerantziari ateak zabalik utzi behar ditugu.
Amaitzeko ondorengo laburmetraia ikustera gonbidatzen zaituztet.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina