Egia esan, irakurgaian irakurri
arte ez dut inoiz autokontzeptuaz eta identitateaz hausnartu. Hori dela eta,
oso argigarria egin zait beste ikastarokide batek txertatu duen eskema hau:
Gauzak horrela, identitatearen
garapenean faktore asko daude. Eraikuntza pertsonala izateaz gain, soziala ere
bada, eta bizitza osoan zehar ematen den prozesu dinamiko zein konplexua da. Eraikuntza hori ahalik eta modurik libreanean egin beharko genukeela iruditzen
zait. Horregatik, memearekin lotura, Izaroren Libre partekatuko dut zuekin oso esanguratsuak direlako letra eta
irudiak:
Aurreko edizioetako post bat
gomendatzeko, Txiñiren hau aukeratu dut. Izan ere, lehenengo eta behin, berak
ere Izaroren abesti bera aukeratu du. Jarraian, oinarrizko zehar konpetentziei
egiten die erreferentzia, eta horiek ezinbestekoak egiten zaizkigu identitatea
garatzeko. Batez ere, Heziberrik aipatzen dituen bostetatik, “Izaten ikasteko
konpetentzia” izenekoa aipatuko nuke nik garatzeko eta eskuratzeko zailena
iruditzen zaidalako.
Ezkutuko kurrimulumari
dagokionez, esan nahi dut eskola ez dela gizartean isolatuta dagoen erakundea,
gizarte horren ondorio dela; eta, ondorioz, bertan islatzen dira gizarte horren
hainbat ezaugarri. Ezaugarri horiek askotan identitatearen garapenean mugak dira:
estereotipo sexualak, hizkuntza sexista, rolen banaketak, irakasleen espektatibak
generoarekiko, testu-liburuetako ikuspegi androzentristak… Ez dugu ahaztu behar
horiek guztiak gure eskoletan oraindik ere oso presente daudela. Baina eskola
ingurune segurua izan beharko litzateke nork bere identitatea garatzeko.
Gainera, nire inguru hurbilean ikusi dut aniztasuna gero eta
presenteago dagoela, baina askotan ez diogula “benetan erreparatzen”. Hau da,
egon badago eta ondo iruditzen zaigu (gehienetan), baina hurbileko kasuren bat
egon arte ez diegu horien beharrei, beldurrei, aldarrikapenei… erreparatzen.
Azkenik, hona hemen nerabe/gazte batek genero-identitateari buruz egindako bideoa:
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina