Ahaztu egiten badugu ere, gizakion sexu-bizitza jaiotzetik gutxira hasten da, eta bizitza osoan garatu. Zoritxarrez, ez diogu behar haina denbora eskeintzen norbere sexualitatea arakatu, aztertu, aurkitu eta gozatzeari.
Sexualitatea eraikuntza soziala da, eta hala den heinean, ugalkortasun sexualitate-eredu hegemonikoak jendarte heterosexuala du protagonista. Horrek zera suposatzen du, desira ugalketarekin lotu izan dugula, eta ondorioz, plazerra koitoarekin. Baina bagara gai aurrekaoren errakuntzaz, eta orain arteko pentsamendua irauli egin behar dela ohartzeko.
Beraz, Bilgune Feminista aipatuz: “Ez obeditu! Heteroaraua plazerrez lehertu!”
Iazko ikastaraokideen post-en artean Aida eta Itsasok idatzitakoa elkarbanatu nahi dut zuekin: Heziketa afektibo-sexualari buruzko hausnarketa. Astean zehar landutakoa ederto laburbildu dutela iruditzen zait, eta bereziki gustatu zait erabili duten "Sin medias naranjas" laburmetraila: hitzik gabe eta labur asko transmititzen duelako.
Gai hau hain da zabala, ikasleekin erabiltzeko proposamenak agorrezinak direla.
Alde batetik, Steilas sindikatuaren unitate didaktiko hau oso gomendagarria litzateke ikasleekin lantzeko: Hezkuntza afektibo-sexuala.
Bestetik, oso garrantzitsua iruditzen zait nerabeekin dibertsitate funtzionala duten pertsonen sexualitateaz hitz egitea, eta eztabaidatzea. Izan ere, inoiz planteatu ez duten errelitate bat lantzeak garunak ireki eta enpatia garatzeko balioko du.
Horretarako, Yes We Fuck dokumentala ikus daiteke beraiekin, eta ondoren hausnarketa bideratu. Edota berria.eus-eko Gorputz oro plazer zelaia izateko artikulua irakurri eta landu.
Nire ustez, interesgarria liteke baita haiekin postpornoaz hitz egitea. Zer den, nola sortu zen eta zergatik. Beatriz Preciado-k honela definitzen du:
Es el efecto del devenir sujeto de aquellos cuerpos y subjetividades que hasta ahora sólo habían podido ser objetos abyectos de la representación pornográfica. A finales de los ‘80, en plena crisis del sida, las mujeres y las minorías se reapropian del dispositivo pornográfico y reclaman otras representaciones y otros placeres que cuestionan la mirada del gran eyaculador blanco heterosexual. El movimiento postporno nos enseña que la pornografía es una noción esencialmente política: no existe sin leyes y técnicas que definan los límites de lo públicamente visible, restrinjan su distribución y recepción, y regulen la mirada. Estas leyes y técnicas privilegian el placer masculino heterosexual y normalizan los modos de hacer sexo. El movimiento postporno propone una ampliación de la esfera pública pornográfica que permita miradas críticas y disidentes.Beraz, eremu hezitzaileetan oraindik erronka ugari ditugu. Eskola komunitatearen sentsibilizaziotik hasi beharko genuke, eizn baitugu irakasle soil batzuek mezua zabaltzearekin konformatu, heziketa-eragile guztiak baikara heziketa afektibo-sexualaren hedatzaile. Mitoak deseraikitzen jarraitu behar dugu honetan ere, plazer eta emozioekin loturikoak bereziki. Eta bukatzeko, sexualitate anitzak normalizatu eta haien lanketa areagotu beharko genuke heziketa zentroetan.
SCUM TEASER AV from AberturaVaginal on Vimeo.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina