“Hegaztiek hegal bakar
batekin hegan egin ezin duten bezala,
espaziorako
hegalaldiek ez dute aurrera egingo
emakumeen parte hartze
aktiborik
gabe.".
Valentina Tereshkova
Azkenengo hamarkadetan partaidetza eta generoa batera ikusten dira hainbat diskurtsotan.
Hala ere, askotan ikusten dugu, partaidetza zein genero ikuspuntua itxura
besterik ez dela izaten, ordezkatu omen nahi dituztenen interesak ez direlako
inondik inora azaltzen.
Hainbat eremutan emakumeen partaidetza handitzen ari dela ikusten da, baina
horrek ez du esan nahi genero-ikuspegia barne dagoenik, ez du bermatzen
berdintasuna ematen denik. Ez da nahikoa emakumeak eta gizonak egotea, ez da
nahikoa oso diskurtso ausarta izatea edota emakumeen diskriminazioaz jabetzea.
Zailtasun edo mugen jatorria arrazoi askoren ondorio izan daiteke eta
neurri handi batean zerikusia izaten dute nesken zein mutilen genero-sozializazioarekin,
barneratutako jarrerak, baloreak eta mundu sinbolikoaren eraikuntzarekin.
Emakumeen partaidetzarako zailtasunak eraldatzeko, hasierako urratsa da
zailtasunez ohartzea.
Parte hartzeko zein arazo dituzten emakumeek kontuan izanik, bestelako partaidetza
bat eraiki
beharra dago.
Izan ere, azken urteetan emakume gisa parte hartzeko hainbat zailtasun
sumatu ditut eta bestelako partaidetza bat eraikitzen saiatu naiz. Hona hemen
nire testigantza:
“Nik argi daukat, emakumeon partaidetza ez dela onartzen, ez behintzat elkarte, udal, eskola, komunitate, … guztietan. Ni baserriz osatutako mendi aldeko auzo txiki batekoa naiz eta bertako elkarteetan aktiboki parte hartzen dut. Bertako gizonek parte hartze hau ez dute baloratzen, ordea.
Azkenengo bileran
negarrez atera nintzen, sorgina eta agintaria nintzela entzunda. Baina, hau ez
da nire parte hartze sozialaren ondorioz, negar egiten dudan aldia. Auzoko
jaiak antolatzerakoan ere, koordinazio lanak inork burutu ez bazituen nahi ere
eta niri egokitu bazitzaizkidan ere, jaiak bukatu eta bi astera herriko plazan
auzoko gizon batek oihu egin zidan, baita mehatxatu ere. Gizon honek ez du
elkartean parte hartzen, izan ere, bere aburuz ez du lanerako sasoirik, baina
oraingo gazteok (emakumeok) beraiek sortutako ezin dugu eraldatu, bizi diren
bitartean beraiek agintzen dutelako. Momentuan negarrari eutsi nion eta ez zela
ez tokia ez modua eta hurrengo batzarrean ikusiko ginela esan arren ere, etxera
heldu orduko negarrari eman nion.
Hurrengo batzarra ere
ez da izan toki egokia hitz egiteko, iritziak plazaratzeko, akordioetara
heltzeko, … Izan ere, batzarreko txandak
ez ziren errespetatu, guk(emakumeok) esandakoa ez zen kontuan izan, …
Are gehiago, hartutako
erabaki bakanak bertan behera geratu dira, denbora tarte batean auzoko bi
emakume horiek aurrera ateratzeko lan eta lan ibili bagara ere. Izan ere,
auzoko gizonak barraren inguruan elkartu, emakumerik gabe, eta emakumeak
bultzatutako erabakiak bertan behera uztea erabakitzen dute. Beraientzat
emakumeon interesak eta beharrizanak ez daukate garrantziarik, bigarren
mailakoak dira.
Egoera honek errudun
eta etsipen sentimenduak sortarazten dizkit. Egoera hau modu pertsonalean bizi
izaten dut. Gainera, botereari beldurra ere badiot, hainbat alditan gauzak
aurrera atera nahi izatean, erabilitako botereaz beldurtzen naiz, maskulino
bihurtzen ari ote naizen galdetuz neure buruari “
Hala ere, zenbait tokitan emakumeen parte hartzean eraldaketak ematen ari
direla jabetzeak poza ere ematen dit. Hala nola, Eskoriatzanneska-mutilak irtengo dira kantu-eskean eta dantzan, lehen mutilek bakarrik parte hartzenbazuten ere. Bilakaera hori nola gertatu den erakusten duen bideo laburra ikus
dezakezue:
Gure auzoko emakumeok
dugun borroka, parte hartzeko parekidea izatea, gure ondorengoa ez dezaten
izan, inguru hezitzaileetan ondorengo baliabide hau oso erabilgarria da: "Partaidetza: Gurekin bada, izango da".
Honez gain, hona hemen Bego Mentxakak iaz idatzitako posta, "Emakumeen partaidetza, partaidetza parekidea?", bertan hainbat baliabide eta euskarri aurkitu ahalko baitituzue.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina