Aste honetako gaia den
partaidetzari dagokionez , eta irakurgaia aztertu ondoren, ideia garrantzitsu
bat darabilkit bueltaka. Partehartzea eskubide bat da bai, baina partehartzen
irakatsi behar da eta horretarako baldintza egokiak sortu. Emakumeen
partaidetza, giza eskubideekin lotuta dago bai, baina eskubidearen aldarrikapen
soilak ez du bermea ematen. Benetako bermea, eskubide hori modu naturalean
gauzatu ahal izateko baldintza egokiak
eskaintzen duen gizarte eredutik etorriko da.
Partehartzearen ikasketa prozesu
bat da, zeina irakatsi eta ikasi egiten den eta hemen dago hezitzaileon
ardura. Prozesu bat denaren onarpenetik
abiatuta, interesgarria iruditzen zait “Equipo Claves” taldeak egiten duen
eskema simple bezain argigarria. Prozesuaren sekuentziak azaltzen ditu partehartzen
jakin, nahi eta ahal izatean oinarrituta.
Hezitzaileoi dagokigu
partehartzen irakastea eta honekin batera, motibazioa piztea eta horretarako
gune egokiak sortzea. Heziketa
hezkidetzailearen funtsa, genero estereotipoetatik at, balio, konpetentzia ,
gaitasun eta abilezien heziketa da.
Hezitzaileon zeregina, premisa honen baitan aritzea da partehartze parekidea
bultzatuz, horrela emakume eta gizonen partehartze aukerak hedatuz, genero
markarik gabe, parekatuz.
Aurreko Ikasturteko ekarpenen
artean Aida eta Itsasok (Gernika BHI) egindakoa aukeratu dut;
Bertan argi diote hezkuntz esparruan emakumearen presentzia
handiagoa izanik ere, ez garela gai izan liderazgo eta kudeaketa eredu propio
bat sortzeko, gizonek aurretik egindakoari “jarraipena” ematea baino ez gara
mugatu.
Nere ingurune hurbilari
erreparatuz, geroz eta argiago daukat
partaidetza mailan eta eskola komunitateari dagokionez, krisi sakon garaian
bizi garela. Partaidetzak bere baitan dituen inplikazio eta konpromiso maila
eskaxa dela adierazten dute egunerokotasunean oso agerian dauden aldagai
ugarik, batzuen artean, gurasoek eskolaren bizitzarekiko duten atxikimendu ezan.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina