Egia esan asko gustatzen zaidan gaia da hizkuntza inklusiboarena. Hala ere, onartuko dizuet gaztelanian landuta daukadala gehien bat, eta beti harrotasun osoz aipatzen dut zer zortea daukagun euskarak ez duelako generorik. Beraz, zelako sorpresa hartu dudan! Asko eta asko dira kontuan hartzeko alderdiak hitz egiteko orduan hanka sartzerik ez egiteko.
Hemen duzue egindako zopa-letra. Onartuko dizuet nire azkeneko urteetan ikasi ditudan hitz guztietatik gehien gustatzen zaidana, duda barik, AHIZPATASUNA/SORORITATEA dela. Bizitzeko era bihurtu da niretzat eta askatasun handia ekartzen digula uste dut; ahalduntzen gaitu era berean.
Aurreko edizioko sarrera hau hautatu dut oraingoan. Indar askorekin hasten den sarrera da, erabiltzen duen irudi formatua dela eta. Horrez gain, Irantzu Varelaren bideoak gehitu ditu bukaeran, hasnarketa eta barreak bultzatuz.
Lenguaiaren gaiarekin jarraitzeko, ondoko gidan oinarrituko naiz, Emakundek sortua.
Bertan aipatzen den guztia, agi dago, garrantzitsua eta eta espazio berezi eta oso bat mereziko luke. Baina sarrera honetan aipatu nahi dutut hauek biak (agian gutxiago hitz egiten delako haietaz):- Barrak eta marratxoak: gidan esaten den moduan, maskulinoa eta femeninoa adierazteko elkarrekin, marra erabiltzen denean, izen maskulinoa jartzen da lehenengo, emakumea horren apendize moduan utziz. Gauza txikia dela ematen du, baina oso adierazgarria; eta txikia den era berean, ez zaigu ezer kostatuko buelta ematea horri, eta oraindik aurrera aldrebes egin!
- Izen-abizenak: zientzialariak, bestelako adituak, etab. aipatzen direnean, abizenak soilik erabiltzen dira gizonei erreferentzia egiteko; eta emakumea denean, izena ere adierazten da askotan. Ulertzen dudan moduan, emakumeen presentzia argi uzteko egiten den esfortzua da; egia esan, abizena soilik agertzen den bakoitzean gure buruan, seguru aski danok, gizon bat imajinatzen dugu (foroan egindako ariketan bezala). Horregatik, egin beharrekoa kontrakoa izango litzateke: beti erabiltzea bai izenak bai abizenak. Lan txikia eskatzen digun aldaketa handia da hau ere.
Beraz, hizkuntzari dagokion aldaketa potoloak ez dira hain zailak eta guztiok eginez gero, gure burua asko aldatuko luketen pausoak dira. Ikastetxetan ikuten dudan erronka nagusia da erabiltzen ditugun informazio iturri anitzak; hau da, hainbeste lekutatik jasotzen ditugu edukinak ikasleekin lantzeko, horren guztiak hizkuntza hezkidetzailea ez duten heinean, guk bakarrik egin beharreko lana daukagula aurrean, eta askotan "sobre la marcha" moldatu behar izango dugula hizkuntza.
Gutxinaka gutxinaka, egunerokotasunean hitz "berriak" eta hitz egiteko era hezkidetzailea sartzen bagoaz, etorkizuneko generazioek pentsatu gabe egingo duten gauza da. Beraz, ekin lanari!
Hemen uzten dizuet bideotxo hau, labur azatzen duela zelan beste hizkuntza posible den!
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina