HEZKIDETZA JAIO ORDUKO

HEZKIDETZA JAIO ORDUKO

Inkesta lana burutzerakoan Hezkuntza munduan dagoen lagunei eta kaleko jendeei galdetu diet. Hauek dira atera ditudan ondorioak:

-      Hezkuntzan lan egiten dutenek Hezkidetza ezaguna egiten zaie. Kaleko jendeari aldiz, bati noizbaiten entzun du eta beste biek ez dute inoiz entzun.

-      Zer den galdetu dudanean, kaleko lagunen artean batek izan ezik beste biek ezin izan dute azaldu. Erantzun duenak “droga, alkohola, tabakoa, berdintasuna” erantzun du. Hezkuntzan lan egiten dutenen artean batek “sexua alde batera utzita berdin tratatzea” definitu du. Beste batek “berdintasunean heztea” esan du eta azkenak “gazteentzako ikastaroak, hitzaldi didaktikoak” erantzun du.

-      Lan ildoak galdetu dudanean kaleko lagunen artean batek bakarrik erantzun du eta bere erantzuna “eskolan lantzen dena” esan du. Laneko lagunen erantzunak hauek izan dira:       

o    Hezkuntza curricularra, gelan lantzea, ingurua arakatzea.

o    Herrian, komunikabideetan

o    Denon kontua

Beraz, informazioa bildu ondoren, orokorrean jendeak ez dakigula zer den hezkidetza esan dezakegu. Hau ikusirik, hezkidetza zer den ez baldin badakigu, gizarteak nola hezituko du berdintasuna ikuspegitik? Nola tratatuko gaituzte berdin? nola tratatuko dugu berdin? Hau ez al da denon ardura, denon lana?

Aurreko ikaskideak egindako hausnarketak irakurri ondoren, Josunek egindako lana komentatu nahi dut. Berak batez ere egindako hausnarketa bisuala eta esanguratsua izan da. Bideo baten bidez, nire ustez gizartean neurri haundi batean gertatzen dena azaltzen du. Heziketa eta hezkidetza bide desberdinetik doa. Gizaki gehiengoak aniztasuna ez du onartzen.

#Josune "HEZKIDETZAZ BLAI ETA EMAN PLAY"

Hezkidetza lantzeko arrazoi asko daude. Arrazoi batek beste batera eramaten gaitu. Ikasleei nortasuna garatzen lagundu behar diegu. Horretarako, bere beharra desberdinak zeintzuk diren identifikatzen eta asetzen lagunduz, "izaten jakiten" konpetentzia lortzen lagundu behar diegu. Konpetentzia honekin oso lotuta dago errespetua, aniztasuna, askatasuna, autoestimua, emozioak auto-erregulatzea,… Hauek ezinbestekoak dira eta nik aspaldian, gure gizartean faltan botatzen ditut. Gaur egun errespetu falta handia dugu, besteen nahiak eta desioak ez ditugu kontutan izaten. Ez dago nahi duguna edo sentitzen duguna betetzeko askatasunik. Aniztasunaren inguruan zer esan… gizarteak ezarritako “neurrikoak” ez bagara…akabo. Eta zer esan gure emozio eta autoestimuaren inguruan? Emozioak ez dakigu kudeatzen eta inguruko “arauak, lehiakortasuna, indibidualismoa, konformismoa,… autoestimua baxua izatera eramaten gaitu. Hortaz, arrazoiak anitzak eta ugariak dira.

Hau dena lortzeko ezinbestekoa da eskolako profesionak desberdinak egotea. Irakasleak gain, irakasleak ez diren langileen (atezainak, idazkariak, sukaldariak, autobus gidariak,...) lankidetza ere oso garrantzitsua eta esanguratsua da.