Bideoaren hasieran agertzen diren
bi esaldiei jarriko nieke arreta eta batez ere bigarrenak erakusten duen
osotasunari eta zailtasunari:
Hezkidetza esku-hartze
hezitzailea da: ikasle bakoitzaren bakantasuna aitortzen du eta helburu hauek
ditu:
● ikasle guztiak parekidetasunean
eta diskriminazio ezan heztea.
● ikasle guztiak bizitzarako beharrezkoak diren konpetentziatan heztea.
Eta etengabe entzuten eta ikusten
dugun honi nola erantzuna eman? Zeintzu dira bizitzarako beharrezkoak diren
konpetentziak, alegia? Jasotzen al dira hainbeste izendatzen dugun
curriculumean? Nork erabakitendu bizitzarako beharrezkoak
diren konpetentzi horiek zeintzu diren?
Gaur bertan irakurri dudanaren
arabera, magisteritzako graduek ez dute hezkuntza emozionala kontuan hartu ere
egiten, eta irakasle bakoitzaren ardurapean gelditzen da.
Titularrak horrela dio:
“Sin educación emocional, no
sirve saber resolver ecuaciones.
Los grados de Magisterio no
forman a los profesores en gestión de las emociones, clave para el desarrollo
de los niños”
Ba nik hezkidetzarekin gauza bera gertatzen dela esango nuke. Eta sistematizazio
falta horrekin bukatzeko teorikoki badugu formula. Irakurgaian bertan agertzen
da, ez noa errepikatzera. Borondate kontua izan daiteke, beraz. Eta badakigu
zer gertatzen den borondate kontuekin. Dena den, aurreko astelehenean Hezkuntza
Sailburuak egindako bere programaren aurkezpenean, ez nuen behin ere entzun
Hezkidetza hitza. Erdibidean erregularizatua, borondatearen eskuetan=ez dakit
zenbat urte pasa beharko den sistematikoki curriculuma eta baliabideak
hezkidetzaturik egotea.
Eremu hezitzaileetan/jendartean dagoeneko lortu dugunari
dagokionez, marko legala aipatuko nuke eta hezkidetza lantzeko baliabideak.
Gero eta gehiago daude eta gero eta kalitate onekoak dira. Oraindik ere lortu
beharrekoei dagokionez? Sistematizazioa eta benetako konpromezua guztiak ontzi
berdinean bidaiatzeko. Konpromezu politikoa, izan ere hortik garatuko da marko
legala eta errealitatearen eraldaketa.
Gure eskolan Golden 5,
Kiva eta Konfidantzaren pedagogia dauden martxan. Benetan programa potenteak
iruditzen zaizkit. Baina haien azalpenean, ez dut inondik inora entzun genero
ikuspegiarekin izan dezakeen harremana, eta sekulako pena eragiten dit. Hortik
ere genero ikuspegia txertatzeko aukera dagoela uste baitut (gurasoaren
ikuspegitik ari naiz, hori bai).
Iazko postei dagokionez, Agurtzane Goitiarena aipatuko nuke,
ideia asko ondo laburbiltzeagatik.
Ezkor ari naizela eta aldartea aldatzeko Jo Ratcliffe
ilustratzaile britainiarrak sortutako femojiak ekartzen ditut (nahiz eta gaiarekin harreman zuzenik ez izan, bizitzarako baliabide izan daitezke eta!). Argia-n ikusi dut
argitaratua “gorputzari, hormonei, hilekoari, sexuari… lotutako emozioak
adierazteko emotikonoak faltan botatzen zituen” eta sortu egin omen ditu
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina