AHOPEKO HITZ DARDARTIAK

Txikitatik entzun dugun kontzeptua da SEXUA. Haur, gazte, zein helduen belarri eta ahotan dabil hainbat testuingurutan. Batzuetan esanahi bat izango du, beste batzuetan beste bat. Sexua hitza ahoskatzean ordea guztioi sortzen zaizkigu sabelean tximeletak. Gure gizartean ahoz-gora erabili ezin dugun kontzeptua da, hala ikasi dugu, hala irakatsi baitigute. Egungo gizartea, apurka bada ere aurrera doanez, pertsonon pentsaerak ere garatuz doaz, eta sexu hitzaren erabilera geroz eta normalagoa dela esaten dugu. Gure berbaldietan erabiltzen dugu bai, baina hala ere oilo-ipurdia soinean dugula erabiltzen dugu, guztien gogokoa ez den zerbait esaten ote gabiltzan dudan. Nik bederen horrela ikusten dut, hitz dardartia da oraindik gurean.  Larrua jotzea adierazteko, orientazio sexuala adierazteko, identitate-sexuala, aniztasun sexuala…geroz eta kontzeptu gehiago daude gure hiztegian sexua hitzarekin. Guztiak dira ahopean nahiko isilik erabiltzen ditugunak, edo gizarteak ezkutarazi nahi dizkigunak.  Zergatik bada?

Gure helburuetariko bat sexu hitza eta bertatik eratorriak normaltasunez erabiltzea izango litzateke, hori lortzeak sexu-adierazpen askatasuna, aniztasun sexuala etab.  normalizazio prozesuan doazela adieraziko luke.

Hamaika izan dira aste honetan buruan izan ditudan galderak, zalantzak, eta hausnarketak. Galdera baten erantzuna aurkitzeak, beste bi galdera sortzen ditu, eta hain sakona eta ezezaguna den arlo honetan are galdera gehiago sortzen zaizkit. Horiek guztiak argitzeko, bertatik bertara LGTBIQ+ mugimenduko jendea ezagutzea litzateke onena. Eurak dira beren errealitatea ondoen azalduko digutenak, teoria hutsetik atera eta errealitatera gerturatuz.

Irakurgaian agertu diren Josebe Iturrioz eta Amelia Barquin aipatuko nituzke nire erreferente nagusi gisa. Argi dituzte beren ideiak, eta beren pentsamendu hori plazaratzeko ikaragarrizko ausardia eta nortasuna dituzte, inbidia sanoa sentitzen dut. Amelia irakasle izan nuen lehendik ere eta telebistak Josebe ere gertuko egin du azken urteetan. Izan daitezela gure eredu eta ekin dezagula guk ere bide berean.

Aurreko urteko postei erreferentzia egiten hasiz honakoa aukeratu dut. Postak mezu esanguratsuak dakartza, baina bertan dagoen argazkia dela eta aukeratu dut nik. Gutxi ikusia den arren, oro argia iruditu zait; eta aldi berean gogorra.

Arlo honetan aurrera egiteko bidea, hezkuntza dela diogu; erreferenteak eskaintzea, baliabideak erabiltzea. Hori honela,  hemen uzten dut laburmetraia interesgarri bat. Pertsona transexualek egunerokotasunean topatzen dituzten zailtasunei buruzko laburmetrai bat da.

Aurrera goazen arren, bidean jarraitzeko badira hamaika erroka. Horietan handiena herritar orori betaurreko moreak janztea da. Gure ingurua, eta bertako errealitatea zein den ikusi behar dugu; pertsona oro ezberdina da, eta norbanako bakoitzak bere behar zehatzak ditu. Guztiok ditugu ametsak, beldurrak eta sentimenduak, beraz erronka gure komunitateko kideok elkar PERTSONA gisa ikustea eta errespetatzea da,  honela mundu nahasi honi batera egingo genioke aurre eta guztiontzat errazagoa izango da gizarte garratz honi aurre egitea.

Baina horretarako lanketa handia dago oinarria, hezkuntzak, herriak, familiek, etab. bakoitzak bere aldetik hasi behar du indar egiten eta guztion elkartzeak ekarriko du identitatea eta sexu-aniztasuna ere normaltasunez bizitzea.