Gatazka hezkidetzaren ikuspegitik hausnartzen
Konturatu naiz…
Bakea hitza erabiltzen dugunean
ez dugu ondo egiten. Txikitatik Bakea gatazkarik ez egotea dela helarazi
digute. Monjinene ikastetxe batean ikasi nuen eta horrek hondar izugarria uzten
du norberaren baitan. Konturatu gabe, urtez urte haien mezua bustitzen zaitu
eta eskolan bukatzen duzunean espero zenuena baino hondar kopuru gehiago hauspekitu
egin da zure gorputz osotik.
Eskolako lagunekin sarritan gai honi buruz hitz
egiten dut, eskolak utzitako aztarnaz. Guztion ahotan ideia berdina: “Monjek eskolan poliki poliki isuritako mezua, norberarena balitz
itsatsita geratzen da. Lan handia egin behar da, mezua eraldatzeko. Argi ibiltzen ez bazara, zurekin betiko geratu ahal
da"
Bakea eta honen inguruko kontzeptuak barne daudelari.
Nire ustez bakea hitza hainbeste
eta hain txarto erabili ohi da, zentzua indargabetu egin dela.
Topiko bihurtu
da eta fribolitatearekin lotzeko arriskua ere izan du.
Gainazalean geratzen
diren pertsonek erabiltzen duten hitza dela esango nuke.
Horrekin loturik,
Sandra Bullock aktoresak “Super agente” komedian polizia gisa egiten duen papera
burura etortzen zait.
Argi geratu da kontzeptuaren definizioa zuzena ez dela. Hau
da Bakea ez dela gatazka eza, hare gehiago, status quo-aren iraunkortasuna
bermatzeko bestelako indarra erabili behar da, bakeak egiturazko indarkeria
bultzatzen duela esan dezakegu. Uso zuria irudikatu beharrean, militarrez jantzitako
usoa erabili beharko genuke.
Ikertu dut… Zergaitik
gatazka sahiestu ohi dut?, Zergaitik deseroso sentitzen naiz gatazka bat
sortzen denean? Zergaitik gatazkaren
alde negatiboa besterik ez nuen ikusten?
Hausnartzen eta ikertzen hasi naiz. Jakin banekien gatazka
positiboak ere bazeudela edo hobeto esanda gatazka ez zela positiboa edo
negatiboa, gizakiok sortzen ditugun ondorioak txarrak edo onak zirela baizik. Horretaz gain, berezko dugun tresna bat dela ere ikertu dut.
Giro onean nagoenean, lagun zein lankide onekin hain zuzen ere, gatazkak ez nau
txarto sentiarazten.
Pasaden egunean lankide ohia den lagun batekin mintzatzen
egon nintzen. Bukatu ondoren, bere ikuspuntu nirearekin zeharo ezberdina izan
arren, eztabaida atsegina eta aberatsa izan zela gogoratu nuen eta mezu bat
idatzi nion.
-“Hello Marga.
Zurekin eztabaidatzea atsegin dut.
Korronteagaitik eramaten uzten ez duten horietarikoak ez bait gara. Eta
eztabaidak, iritzi kontrajarriak, gure ikuspegia aberasten duelako. Hausnarketa
ere bultzatzen duelako. Guk benetazko lagunei beti ere, errespetuz eta
miresmenez begiratzen diegulako. Mila esker lagun ona izateagatik eta nire
iritzia errespetatu eta baloratzeagatik”.
Horrekin batera, nire ikuspuntua indartzen zuen prensan
ateratako artikulu bat gehitu nion.
-“Hitz egin dugunaren adibide bat aurkitu dut, ea zer
iruditzen zaizun”- esanez amaitu nuen.
Oraindik ez dut bere replika jaso baina desiratzen ari naiz
ea zer pentsatzen duen, ziur nago nire ikuspegia oparoagoa izango dela
eztabaidaren ostean.
Neure buruari galdetu
diot…
Zein da egungo egoera eremu hezitzaileetan/Jendartean? Zein
erronka nagusiak?
Irakasle, ama, bikote, lagun edota pertsona soil bezala zer
egin ahal dut nik gatazka objetu hezkidetzaile bihurtzeko.
Beste lagun on bat etorri zait burura. Monjinetan nirekin
urteak igarotako lagun mina.
Berak gomendatutako iragarki bat hain zuzen ere. Bartzelonako
Salon Erotikoa publizitatzeko eginikoa spot-a. Hauxe helduentzako proposatutako baliabide
adierazgarria.
Sin educación sexual. Salón Erótico de Barcelona.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina