ARGITARA ATERA GAITEZEN!

     Aspaldi konturatu nintzen argitara ateratzen ez diren gauzek ez dutela

garrantzirik, baina gero eta argiago daukat aipatzen ez baditugu gauzak ez direla

existitzen.

        Lelo hori izaten ari da nire eguneroko bizitzan lagun ditudan agintarietako bat.

Eta are gehiago artikulu honetan irakurtzen dudanean, 2015ean Bizkaian erroldatutako 6.653 elementu arkitektonikoen artean 64 bakarrik zirela emakume.

Badakit ordutik gauzak aldatzen joan direla. Nire herrian, Portugaleten, etxebizitza eraikitzeagatik 4 kale berri sortu ziren eta horietako bik emakume ospetsu izena jaso zuten (beste bietatik batek gizon batena jaso zuen eta bestea izen neutroa izan zen). Hala ere, asko dugu egiteko, emakumeen eta gizonen ordezkaritzaren arteko aldea nabarmena baita oraindik, eta udalek nomenklatura aldatzeko duten mesfidantza ere oso handia da.

        Ildo horretatik jarraituz, Itziarrek idatzi zuen post hau gomendatzen dizuet, Emakumeen eta Hiriaren Foroaz ari baita, eta ekimen horrek Donostian aldaketa bat jarri zuen abian.

        Argitara ateratzeko gaiarekin jarraituz, are gehiago jabetzen naiz deseroso dauden gauzak argitara ateratzen direnean ondorioak ez direla atseginak izaten. Klaustro batean komunetako plakak desagertu egin beharko liratekeela esaten duzunean bezala, eta jendeak estralurtar bat ikusteko aurpegiarekin begiratzen dizunean bezala (Bai, oraindik horrela gaude...).

        Hezkuntza-esparru batean errepresentazioaren eta denboraren erabilera lantzeko gaur egun ditugun erronkei buruz hausnartzean, erabat ados nago bizikidetzako espazioak eta denborak aztertzeko beharrarekin, ikasleen berdintasunezko garapenerako, eta sexismoa eta androzentrismoa noiz detektatzen diren birdefinitzeko beharrarekin, baina beharrezkoa iruditzen zait, horren aurretik, inplikatutako eragile guztiekin lantzea emakumea ikusezin bihurtu dela eta ikusezin izaten jarraitzen duela onartzearen garrantzia eta hori errotik kentzearen garrantzia, benetan aldaketa bat gerta dadin.