TXATXI
HAUSNARKETAK: "Haurren parte-hartzea" bideoa aukeratu egin dut.
Haurenganako dudan loturagatik. Haur txikiekin lan egiten dut eta bideoan
azaltzen dituzten ideia nagusiekin erabat ados nago.
Haurrak zein
gazteak parte hartze aktibo moduan
aurkeztu behar ditugu.
Euren
errealitatetatik abiatu behar garela. Zentsuskoa eta erreala izateko haurrek,
kasu honetan, bizi dutenetik abiatu behar dira. Beraien errealitatea esanguratsua den heinean beraien parte hartzea
aktiboagoa izango da.
Lotura duten
ekintzekin motibatuko ditugu, eta bide horretatik beraien segurtasuna ea
konfiantzarekin parte hartzen joango dira. Egia da ere, partaidetza bultzatzeko
ekintzek helduon ikuspuntutik egiten direla. Begirada aldatu behar dago,
honetan ere. Beraiek ere, errealitatea eraikitzen dutelako, badutelako zer esan
eta zer erakutsi.
Historian zehar,
emakumeak bigarren plano batean utzi nahi izan dute. Emakumeek egindako lanak,
aurkikuntzak… estaliak izan dira, gizonei egokitzen zitzaien, gizon moduan
mozorrotu/estali behar ziren….
Bizipen horiek eta egungoak eta gero
inseguritatea emakumearekin lotu izan da. Beldurra ondo esatera, beldurra
ulertarazteko, beldurra entzuteko, ideiak ondo defendatzeko eta sortu
daitezkeen arazoei, galderei aurre egiteko gai izan. Galdetegi luzeei “era
egoki” batean erantzuteko, sinesgarria izateko. Lotsa eta barregarri ez
geratzearen beldurra.
Unibertsitatean
euskara klaseetan, irakasleentzako fidagarriagoa zen mutil batek egindako
aurkezpenak zein lanak. Irakaslea apaiza izandakoa zen, eta bere ustetan euskalki
bat ez genuenak erabiltzen besteak baino gutxiago genekien. Hori da
profesionaltasuna!
Beraren aurrean eta
gelaren aurrean aurkezpenen bat egitea tokatzen zitzaidanean, benetan gaizki
pasatzen nuen. Nire parte hartzea beharrezkoa, derrigorrezkoa nuen. Ezin nituen
akatsatik egin, argia izan behar nintzen. Hainbeste presioarekin gaia ez nuen
inoiz kontrolatzen, inseguritateak jaten ninduen. Dardara, izerdia, ahotsa
faltan…dena kontra nuen.
Noski klase
horietan nire partaidetza eskasa zen. Ez nuen barregarri geratu nahi, ez nuen
bera nitaz barre egitea. Zeuden mutilekin lasai eta trankil aurkezten zen.
Gure partaidetza
sustatzeko estrategien artean galdetzeko, proposatzeko era landu behar dela
nago. Ze espazio eta egoeran ematen den. Espazioan seguruak sentitu behar gara,
era informal batean ere gauzak landu egin daitezke. Txikitatik erakutsi beharko
digute, nola egin, nola hitz egin, defendatu edota erratu. Parte hatu nahi
dugunean eta nahi dugunarekin. Uste dut “puesta en escena” oso garrantzitsua
dela. Lasaitasuna eta konfiantza transmititu beharra dago, eta beldurrak landu.
Nola galdetzen da:
ze intentzioarekin egiten dira galderak? Galdera zabala ala itxia da? Nori
zuzenduta dago? Aurrean dagoena/daudenak interesatuak daude nire erantzunetan
eta iritzietan? Baloratua sentitzen da hitz egiten dagoena? Jende gehiegi dago?
Nonbaitera dora er
antzuna, galdera?
Parte hartu
DEZAKET/DEZAKEZU/DEZAKEGU/DEZAKEZUE
Honako posta irakurri
eta gustatu egin zait
Hemen
uzten dizuet partaidetzaren inguruan sortutakoa.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina