Ospakizunak hezkidetzaren (feminismoaren) ikuspuntutik aztertu ostean, ikusi dut askok eta askok erlijioekin izaten dutela harremana oraindik ere. Gaur egungo gizarte honetan dauden erlijioak androzentristak direnez, jai hauek bere horretan mantentzen ditugu. “Dira” idatzi behar nuen, baina jaiak pertsonok egin eta ospatzen ditugu, beraz gu gara hoietan gertatzen denaren erantzule.
Hau nola bait laburbiltzen duena “... festetan gure iruditegi sinbolikoa kondentsaturik agertzen zaigu. Une garrantzitsuak dira, komunitatea saretu eta gizarte-egiturak indartu edota eraldatu egiten diren uneak, hain zuzen. Baina hainbat subjekturentzat festak, beldurra eta erasoekin lotuta egon daitezke eta iruditeria aldatzeko beharra...” dira Miren Guilló antropologoaren hitzak,
Blogeko aurreko post bat aukeratzekotan Uxana-ren “Jai eredu baztertzaileei traizio” sakura. Musika, mozorroak, espazioak, harremanak... lantzen ditu bere testuan, eta horrek erakarri nau.
Konturatu naiz jai eta ospakizunekin lan ikaragarria dugula egiteke eta egiteko, “jaietan jai” nahi dugulako eta ez gaudelako prest “askatasun” momentu hoiek galtzeko. Gizonoz ari naiz, konturatu zara?
Esan dudana ulertzeko, Bartzelonako udalak gaur aurkeztutako bideoa:
El present és Feminista
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina