Betidanik munduan emakumeak bigarren mailako herritarrak izan dira, edozein arlotan. Patriarkatuak ez die utzi gizartean parte hartzea. Hori dela eta, Historian zehar emakumeen partaidetza ez dela egon ematen du. Kultura, politika eta abarreko arlotan gizonek zeukaten boterea, beraz botererik gabe oso zaila izan da beraien eragina eta partaidetza gizartea aldatzeko eta emakumeen bizitza hobetzeko.
Historikoki leku publikoa gizonentzat izan dira eta leku pribatua emakumeentzat. Erdi Arotik XX. garren mende arte emakumeak aitaren, nebaren, senarraren menpe egon dira.
Dena den, gaur ikerketa feministei esker dakigu asko direla nabarmendu dituzten eta bere partcipación aktiboagatik prozesu artistiko, intelektual, politiko, sozial eta kulturaletan nabarmentzen dituzten emakumeak. Teoria feministak patriarkatutik eremu publikoko emakumeen baztertzean operatzen dituzten mekanismoak sumatzea posible egin du gainera. Goian aipatu dudan moduan partaidetza publikoki izan behar denez, patriarkatuak diskriminatu ditu emakumeak.
Emakumeen presentzia gaur egun aldi bakoitzean mugarri kultural, sozial desberdinetan ( zinema, antzerki, musika, literatura), politikoko baliabideetan, komunikabideetan, etab. handiagoa izatea benetakoa izan arren; bada ere partaidetza honek diskriminazio larriko esistentzia bereizgarri izatea. Eta da emakumeek eremu guztietan botere baliabideetarako eta erabakiak hartzerako sarbide txikiagoa aurkitzen dutela, sustapen txikiagoa eta eragin txikiagoa emaitza dituen. Gainera murrizketa desberdinak eta oztopoak topatzen dituzte aukera estereotipatuko irteten direnean eta espezialitatetara edo sektore haietara sartzen dira gehienez egon dira gizonek hartuta.
Egoera ikusita, funtsezkoa da baterako hezkuntzaren printzipioak ematen dituzten eta sexuen arteko berdintasuna balio zentrala den hezkuntza-prozesu batzuk mutilei eta neskei erraztuz emakumeen arteko etorkizuneko desberdintasuneko eta gizonetako prebentzio lana garatzea.
Halaber, ezinbestean hartu behar da kontuan kulturak gizakiaren nortasunaren eraikuntzan pisu oso handia eduki arren ez dela estatikoa sozialki ezarritako genero-eredu kulturalen aurrean norbanakoak duen jarrera. Neska-mutilen nortasunen eraketan mota anitzeko elkarreraginak izaten dira kontraesankorrak eta senideekin, berdinekin eta helduekin negoziatuak, tartean, eta elkarreragin horiek neska-mutilok bizi diren gizarte-inguruneetan ezarritako elkarrizketa guztietan gertatzen dira. Hala, eredu eta arau sozialak zalantzan jartzen dira beren biografia pertsonaletan, askotariko bizipenei bide emanez, bizialdi osoa dirauen prozesu batean.
Horrenbestez, maskulinotasun- eta femeninotasun-ereduek genero-modu bat hegemonikoki agindu arren, modu asko dago generoa habitatzeko.
Beraz, funtsezkoa da eskola-ingurunean, ikasgelako eta ikastetxeko elkarreraginak direla medio, eratzen diren botere-harremanak agerian jarri eta aztertzea, arreta handia eskainita sozialki indartutako estereotipoen araberakoak ez diren pertsonei, rol jakin batzuk esleitzeak sexismoa, homofobia, transfobia sustatzen dituelako, emakume- eta gizon-jokabide jakin batzuk besterik ez direnez onesten.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina