Hau dela eta lege eta hitzarmen askok gizartearen kolektibo batzuen (emakumeak, haurrak, pobreak…) parte hartzea bermatu nahi izan dute. Baina, hori nahikoa da benetako partaidetza sustatzeko eta bermatzeko? Ezinbestekoa dena, genero ikuspuntua txertatzea da.
Azken urteetan emakume foro parteartzaileak garapen handia izan dute. Feminismoaren aldarrikapenei esker eta hauen bidez lortutako eskubideek, bidea ireki dute emakumeok subjetu partehartzaile bilakatzeko, errealitatean inplikatu gabe ez baitako errealitatea aldatzeko aukera.
Kontseiluak foro garrantzitsuak izan dira zentzu honetan, bertan, elkarrizketa, tresna eta helburu izan delako eta ahalduntze prozesu baten oinarriak ezarri dituztelako. Mugimendu sozial ezberdinak topagunea aurkitu dute kontseiluetan eta indarrak bateratu dituzte emakumeen ahotsa entzuna izan dadin, aldi berean mugimendu sozialen eta administrazioaren arteko harremanak sustatu dituzte.
Hala ere, kontseiluetan argiuneak eta itzalak aurkitu ditzazkegu. Kontseiluak eztabaida guneak izaten dira baina ez erabakitzeko guneak eta, hori dela eta, batzuetan sortzen diren beharrei erantzuna emateko zailtasunak eta oztopoak . Administrazioarekin harremana beti ez da erreza izaten, bertako eskaerak, ordutegiak eta kontseiluen autonomiaren kudeaketa askotan giza- eragileak hitotzen dituztelako.
Arlo lokala alde batera utzita, zer gertatzen da emakumearen partaidetzarekin goi-mailako politikan? Kuotak hor daude baina partaidetza ez da parekidea, emakumeak sistema normatiboaren arabera, hau da genero- sisteman oinarritutako politikan, jokatu behar dute.
https://www.youtube.com/watch?v=9stLIPV7l8
Askotan emakumeen interesak ez dira ondo adierazten, emakumeen denbora eta espazioaren erabilera ez da kontuan izaten eta maiz beraien iritzia ez da haintzat hartzen; hortaz, legeria ez da nahikoa, gizartaren egituren aldaketaren beharra islatzen du argi eta garbi. Partaidetza parekidea izan dadin, estatuak mugimendu sozialei arreta eskaini behar die.
Baina, partaidetzaren kultura badugu? Parte hartzen badakigu? Gauza asko jakintzat ematen ditugu: begiratu, entzun, sentitu,e.a., baina hori ere ikasten da, beraz, hezkuntzak zeregin handia du arlo honetan. Benetako partaidetza sustatu nahi balin badugu oztopoak zeintzuk diren kontuan izan behar ditugu; adibidez:
- Modu pertsonalean bizitzen ditugu oztopo horiek eta jatorri kolektiboa dutela ez dugu kontuan izaten.
- Ageri zein ezkututako curriculumarekin eraikitzen dugula testuingurua.
- Esparru publikoan emakume eredu falta.
- Emakumearen rol aldaketari sistema patriarkalaren erresistentzia.
- Partaidetza- kultura falta.
Oztopoak identifikatu eta gero hiru hildo zehaztu ditzazkegu:
- Parte hartzen jakitea, hau da, gaitasun honetan trebatzea.
- Parte hartu ahal izatea. Horretarako aukera ematen duen foroa sortzea.
- Parte hartu nahi izatea. Pertsonen interesak kontuan artesa.
Laburbilduz, gure ikasleak partehartzaileak izateko, subjetu aktibo gisa aitortu behar ditugu, beraiek prozesu osoaren zehar protagonistak izan behar dira. Horretarako prozesua beren nahietan eta beharretan oinarritu behar da. Parte hartze hurbilak, etorkizuneko partehartze handiak, bermatu behar ditu. Eta bukatzeko, ezin dugu ahaztu haurren eta nerabeen partaidetzan oztopo handiena helduak izaten garela.
https://www.youtube.com/watch?v=ojB01HePuH0
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina